พระจัมปทัณทูถูกแปลภาค ๑ - หน้า 107 : หน้า 109/254

ประโยค - พระจัมปทัณทูถูกแปลภาค ๑ - หน้า 107 พระมหาเถร ท่านสัตบุรุษ ท่านพูดอะไรนั่น ผมทั้งเป็น เหมือนอนุครูอยู่ในท้องมรรคเดียวกัน ในผมทั้ง ๒ รูปหนึ่งได้สิ่ง ของแล้ว รูปมันนอกก็นี่เป็นอันได้เหมือนกัน โทษของพระเถรนั่น อันผมเคยเห็น ย่อมไม่มี คลอดกาลมีประมาณเท่านี้ พระธรรมกถิก อย่างนั้นหรือ ? ท่านผู้เจริญ พระมหาเถร อย่างนั้นคุณ พระธรรมกถิก ท่านผู้เจริญ พระอนุเถระพูดคะผมอย่างนี้ว่า 'ท่านสัตบุรุษ ท่านเป็นกุลบุตร ทำการบากบั่นพระมหาเถรนั่น ด้วยทำในใจว่า "พระมหาเถรนี้ มีความละอาย มีศิลป์เป็นที่รัก ควรพิจารณาแจ้งวิชา" ตั้งแต่วันที่ผมมาถึง พระอนุเถรนั่นพูดคะผม อย่างนี้ พระมหาเถร พอได้ฟังคำนี้ ก็มีโจรกระแสัน แตกแล้ว ดู ภาชนะที่ทำด้วยดิน อับบุคคลด้วยไม้จะนั่น พระธรรมกถิกเม นอกนี้ลูกไปสํานักของพระอนุเถร แล้วได้พูดเหมือนอย่างน้องยิ่งยังบ้น..แม่ พระอนุเถร ก็ได้แตกอย่างนั้นเหมือนกัน..ในพระเถร ๒ รูปนั้น แม่ รูปหนึ่ง ชื่อว่าเคยบอกกันเข้าไปบิณฑบาต ย่อมไม่มี ตลอดกาล เท่านี้ แม้ก็จริง, ถึงดังนั้น ในวันรุ่งขึ้น พระเถรทั้ง ๒ ได้แยกกัน เข้าไปบิณฑบาต พระอนุเถร มาถึงก่อนแล้ว ได้ขึ้นอยู่ที่ศาลาเป็นที่ บำรุง พระมหาเถร ได้มาถึงในย่ำหลัง พระอนุเถรเห็นท่านแล้ว จึงคิดว่า "เราควรรับบาตรและวิจารของพระเถรนี้หรือไม่หรือ ?"