ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - พระอัญญ์ปัทถุถูกแปล ภาค ๓ - หน้าที่ 112
๕. เรื่องพระโปฐิลลา* [๒๐๔]
[ข้อความเบื้องต้น]
พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเวทวัน ทรงปรารภพระอัญ
นามว่า โปฐิละ คำสอนธรรมเทวนิยมว่า "โยคา เว" เป็นต้น.
[รู้มากแต่เอาตัวไม่รอด]
คั่งได้สัมมา พระโปฐิละนั้นเป็นผู้ทรงพระไตรปิฎกในศาสนา ของพระพุทธเจ้า พระองค์ บรรดาธรรมกิริยา ๕๐๐ รูป พระ ศาสดาทรงว่่า "ภิฏูกี ย่อมไม่มีเมฆามใดคำ vocา' เราจักทำการ
สิลออกจากทุกข์แดนใด; เราจักยังเธอให้สงบ."
จำเดิมแต่ังนั้นมา พระองค์อ๋อบรสังกระทะพระเวทนั ในเวลาที่ พระเวทมาที่นั่งของพระองค์ว่า "มาเกิด คุณใบลานเปล่า, นั่งเกิด คุณใบลานเปล่า, ไปเกิด คุณใบลานเปล่า, แม้นเวลาที่ พระเวทลูกไป ก็ต้องว่า "คุณใบลานเปล่า ไปแล้ว. พระโปฐิละนั้น คิดว่า "เราอ้อมทองไว้อย่างไร" พระไตรปิฎกพร้อมทั้งธรรกถา, บอกธรรม แก่กิริยา ๕๐๐ รูป ถึง ๑๙ คุณใหญ่ ก็มีอยู่เป็นฉันนั้น พระศาสดา ยังตรัสอีกเรื่อยๆ ว่า" คุณใบลานเปล่า" พระศาสดาตรัสเรื่อยๆ อย่างนี้ เพราความไม่มีคุณวิเศษ มีความเป็นต้นแน่แท้." ท่านมี ความสงสัยเกิดแล้ว จึงคิดว่า "บัดนี้ เราจักเข้าไปสู่ป่าแล้วทำ สมณธรรม" จัดแจงมาตรและวิจารณ์ทีเดียว ได้ออกไปพร้อมด้วย ภิกษุเรียนธรรมแล้วออกไปายหลังภิกษุทั้งหมดในเวลาใกล้รุ่ง. พวก