พระอิฐปฏิรูป ฉบับแปล ภาค ๓ - หน้าที่ 155 : หน้า 157/254

ประโยค - พระอิฐปฏิรูปฉบับแปล ภาค ๓ - หน้าที่ 155 อันแล" ดังนี้แล้ว เมื่ออะทรงแสดงธรรม ได้ตรัสพระคาถาหลานี้ว่า:- ก็ ญาณะทิงสิ่งที่ควรทำ, แต่ย่อมทำสิ่งที่ไม่ควรทำ; อาสวะทั้งหลาย ย่อมเจริญแก่กิเลสเหล่านั้น ผู้มีมานะประดุจไม้ข้ออันหยักขึ้นแล้ว ผู้ประกมาทแล้ว; ส่วนสุดฉันไปในกาย อภิญญา เหล่าใด ปรารถนาด้วยดีเป็นนิตย์, ก็ญาณเหล่านั้นมีปกิณฺฑะ มีสัปปญะอันใด ย่อมถึงความตั้งอยู่ไม่ได้." [[แก้ฮรรณะ]] บรรดาบาทเหล่านั้น สองบทว่า ย ก็ คือ วิจุ ระวามว่า ก็ธรรม มือเทออย่างนี้คือ การคุ้มครองสิงสัปประมูลมิได้ การอยู่ป่า เป็นภาร การรักษาชูงค์ ความเป็นผู้ดีในวานา ชื่อว่าเป็นกิริย อันควรทำของภิญจุ จำเป็นแต่ลาวเวชแล้ว แต่ภิญญาเหล่านี้จะเลย คือทองทิงก็สี่ที่ว่าทำของตนเสีย บทว่า อภิญจุ เป็นต้น ความว่า ก็การประดับรม การประดับรองเท้า การประหยิ่งเท่า บาตร โอ มฤคา ประคดเอว อังคละ ชื่อว่าเป็นจิไม่ควรทำของภิญจุ อธิบายว่า ก็ญาณเหล่าใดทำสิ่งนั้น, ๑. อาสวะ ๔ คือ กามสวะ อาสวะคือกาม ๓ ภาวะสวะ ๓ ทิฐิสวะ อาสวะคือความเห็นผิด ๓ อิวชาสวะ อาสวะคือวิชาช ๑