พระมหาชูเจติยะภิมปิฏกฉบับภาษาเปล่า ภาค ๑ หน้า ๓๔ พระธัมมปทัฏฐกถา แปลภาค 7 หน้า 36
หน้าที่ 36 / 254

สรุปเนื้อหา

ในบทนี้มีการบรรยายเกี่ยวกับภิกษุหนุ่มชื่อสีสละ และคำสอนที่พระศาสดาได้ทรงสอนเกี่ยวกับการให้ ภิกษุทั้งหลายที่มารับอาหารจากสาวกมาย่อมมีธรรมาสน์ที่ดีและเหมาะสม พระศาสดาทรงตรัสว่าผู้คนควรให้วัตถุอย่างพอเพียงแก่ภิกษุทั้งหลายเพื่อความสงบและความเจริญในจิตใจ

หัวข้อประเด็น

-ภิกษุหนุ่มสีสละ
-ความสำคัญของการให้
-พระธรรมเทวนิทัศ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - พระมหาชูเจติยะภิมปิฏกฉบับภาษาเปล่า ภาค ๑ หน้า ๓๔ ๘. เรื่องภิกษุหนุ่มชื่อสีสละ* [๑๔๘๕] [ข้อความเบื้องต้น] พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเวฬุวัน ทรงปาริอภิกษุหนุ่มชื่อสิสละ ตรัศพระธรรมเทวนิทัศว่า "ทาทิฏ ว ยาถาสุธ" [พระดิษสะนิทานอันนี้ชมเชยญติองคณะ] ได้ย่ำ พระดิษสะมั่น เหลือเนินเทียนทับ ของพระอริยสาวกแม่ ๕ โกฎิ คือ อนาถิยนิกกูณฑ์ นางวิสาขอุบลิสา (เป็นต้น), แม้ถึงออสมานทกดีเทียนเหมือนกัน ได้ของเย็นในโรงทานของอริ - สาวกเหล่านั้น ย่อมติเตียนว่ "เย็น," ได้ของร้อน ย่อมติเตียนว่ "ร้อน," แม้เขาให้เย็น ย่อมติเตียนว่ "เพราะเหตุไร ชนเหล่านี้ จึงให้ของเพียงเล็กน้อย?" แม้เขาไม่มาก ย่อมติเตียนว่า "ในเรือนของชนเหล่านั้น เห็นจะไม่มีมิใด, ธรรมดาบุคคล ควรให้วัตถุพอ ยงอัดภาพให้เป็นไปแก้ภิกษุทั้งหลายมิใช่หรือ? ยุคและวัตรเท่านี้อ้อม วิ่งไปๆไปมีประโยชน์เลย," แต่กล่าวว่าไรราก็พฤติของตนเป็นต้นว่า "น่ามาเชย เรียนของพวกญาติของเรา เป็นโรงเลี้ยงของภิกุ ทั้งหลาย ผู้มาแล้วจากทิ้ง fünf ดังนี้แล้ว ย่อมยังคำสรรเสริญให้เป็นไป.
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More