การทำกรรมดีและกรรมชั่วในพระพุทธศาสนา : หน้า 203/254

ปราโมทย์อย่างเดียวให้เกิดขึ้น" ดังนี้แล้ว จึงเห็นพระคาถานี้ว่า:- "กรรมชั่ว ไม่ทำเสียเลยดีเทียวกว่า,(เพราะ) กรรม ชั่ว ย่อมผละทายภายในกลาง , ส่วนบุคคลทำ กรรมใดแล้วไม่ตามดีค้อน, กรุมนัน เป็น กรรมดี อุบลบุคคลทำแล้วดีว่า.." [แก้อรรถ] บรรดาบทเหล่านั้น กล่าวว่า ทุกข์ ความว่า กรรมอันมีโทษ ยังสัตว์ให้เป็นไปในอบาย ไม่ทำเสียเลย ดีว่า คือประเสริฐ ได้แก่ ยอดเยี่ยม. สองบทว่า ปฏุจ ตปปิดิ ความว่า เพราะกรรมนัน ย่อม เผลาภาญในกลที่ตามมะละกิถึงแล้ว รำไป. บทว่า สุกำ ความว่า ส่วนกรรมอันไม่มีโทษ มีสุขเป็นกำไร ยังสัตว์ให้เป็นไปในสุขตลอดอย่างเดียว บุคคลทำแล้ว ดีว่า. สองบทว่า ย ถถุตา ความว่า บุคคลทำกรรมใดแล้ว ย่อม ไม่เดือร้อนในกลางหลัง คือ ในกลางเป็นที่ละลึกถึง ลิ้ง ย่อมไม่ ตามเดือร้อน คือ เป็นผู้มีโสมสอย่างเดียว, กรรมนัน อุบลบุคคลทำ แล้ว ประเสริฐ. ในกลางบทกล่าวว่า อุบลสาวและหญิงนั้น ตั้งอยู่ในโสดาปัตผล แล้ว, ก็และชนะทั้งหลายทำหญิงรับใช้นั้นให้เป็นไทย ในกันนั้นแล้ว แล้วทำให้เป็นหญิงปฏิบัติธรรม ดังนี้แล. เรื่องหญิงนี้จง จบ.