บทพระธรรมปิฎกฐ์ฉบับแปล ภาค ๑ - หน้า 116 พระธัมมปทัฏฐกถา แปลภาค 7 หน้า 118
หน้าที่ 118 / 254

สรุปเนื้อหา

บทความนี้นำเสนอการวิเคราะห์คำว่า 'ภูมิ' ซึ่งแสดงออกถึงปัญญาที่มีความกว้างขวางเหมือนแผ่นดิน แสดงถึงความสำคัญของการตั้งตนไว้ในความเจริญและการรักษาความรู้เพื่อพัฒนาและบรรลุถึงจุดหมายในชีวิต โดยเฉพาะการยกตัวอย่างจากพระโบฎิลเถระที่เป็นอรหันต์ในประเด็นนี้. ข้อความในบทพระคาถาได้ชี้ให้เห็นถึงความสำคัญของการประกอบและไม่ประกอบด้วยการทำความดีและการเจริญรุ่งเรือง หรือความไม่เจริญในชีวิต ซึ่งเป็นการเตือนใจให้ผู้ศึกษาได้นำไปปฏิบัติ.

หัวข้อประเด็น

- คำว่า 'ภูมิ' และการวิเคราะห์
- ความสำคัญของปัญญา
- การเจริญและไม่เจริญในชีวิต
- ตัวอย่างพระโบฎิลเถระ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโคม - พระธรรมปิฎกฐ์ฉบับแปล ภาค ๑ - หน้า 116 คำว่า "ภูมิ" นั้น เป็นชื่อว่าแห่งปัญญานั่นกว้างขวางเสมอด้วย แผ่นดิน. ความพินาศ ชื่อว่า ความสั้นไป. สองบทว่า เอท ทวารป่า คือ ซึ่งการประกอบและการไม่ ประกอบนั้น. บทพระคาถาว่า ภาว วิภาว จ คือ แห่งความเจริญและ ความไม่เจริญ. บทว่า ตทตุมาน ความว่า บันฑิตพึงตั้งตนไว้ โดยประกาศว่ ปัญญาว่า คือ ภูมิ นั่นจะเจริญขึ้นได้. ในกลางบทพระคาถา พระโบฎิลเถระ ตั้งอยู่ในพระอรหันแล้ว ดังนี้. เรื่องพระโบฎิลเถระ จบ.
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More