บทสรุปพระอาทิตย์อัสดง : หน้า 51/254

ประโยค - พระอาทิตย์อัสดงกลายเป็นภาค ๑ หน้าที่ 49 ทำความสงเคราะห์แก่เราหรือบอแกล ? เห็นความทึบหล่านั้นเป็น ผู้มีศรัทธา ทั้งสามารถเพื่อจะทำความสงเคราะห์ จึงถืออาบัติวิจาร ไปแสดงคนยืนอยู่ที่ประตู (เรือน) ข้างหน้าของเศรษฐี เศรษฐี นั้น พอเห็นทันเข้า ก็มีจิตเสื่อมไล่ คิดว่า "เราประสบอาทักภัย เห็นปานนี้ เพราะความที่เราไม่ให้ทานแม่นกก่อน ก็แลกดันนี้ พึงรักษาไวสัวันเดียวเท่านั้น ส่วนภัตรที่เราถวายแล้วแก่พระผู้ เป็นเจ้า จักนำประโยชน์ก็อุ้มมเด็กอุ้มลุงกั้นในภายคิ บรรดา" แล้วนำถวาย แห่งวัดนั้นออก เข้าไปหาพระปัจเจกพุทธเจ้า ให้วัดอัญจนะประดิษฐ์ นินทก็ดีเข้าไปสู่เรือน เมื่อท่านนั่งอาสนะแล้วจึงล้างเท้า (ของท่าน) วาง (ถาดภัตร) ไว้นบนดั่งทอง แล้วถืออภาคคิ นั่น มาตกลงในบาตรของพระไภยกถุก พระไภยกถุกพระไภยกถุกพระไภยกถุกพระไภยกถุก น เมื่อภคักเหลือกึ่งหนึ่ง พระปัจเจกพุทธเจ้า เอามือปาดครือเต่า ที่นั่น เศษฐี จึงกล่าวว่าพระปัจเจกพุทธเจ้านั้นว่า "ข้าแต่ ท่านผู้เจริญ นี้เป็นส่วนหนึ่งแห่งข้าวสุกที่ขุทุม พิรัน คำ ด้วย ข้าวสารทะนานหนึ่ง, กระผมไม่อาจจะจะแบ่งภัตรนี้ให้เป็น ๒ ส่วน, ขอท่านจงอย่าทำอามงสงเคราะห์แก่กระผมในโลกนี้เลย, กระผม ใครก็อาจจะถวายไม่ให้มีส่วนเหลือ" แล้วได้ถวายภัตรทั้งหมด ก็แล ครั้นถวายแล้ว ได้ตั้งความปรารถนาว่า "ข้าแต่ท่านผู้เจริญ ข้าพเจ้า อย่ได้ประสบอาทักภัยเห็นปานนี้ ในที่ข้าเจ้าเกิดอีกเลย ตั้งแต่บัดนี้" ไป ข้าพเจ้าจงสามารถเพื่อจะให้ดร้ออิ่มเป็นพิธีเกอร์ถวุจรวบทั้งสิ้น, ไม่พึงทำงานเลี้ยงชีพด้วยมือของตนเอง, ในขณะข้าเจ้าใช้ให้คน