เรื่องกิฐบูชัชฌาย์ในพระพิมพ์ปฏิรูปฉบับแปล ภาค ๓ : หน้า 170/254

ประโคม - พระพิมพ์ปฏิรูปฉบับแปล ภาค ๓ - หน้าที่ 168 ๓. เรื่องกิฐบูชัชฌาย์* [๒๐๔] [ข้อความเบื้องต้น] พระศาสดา เมื่อทรงอาสัครูปภาพดี ประทับอยู่ในป่าหาวัน ทรงปราถนาภิญาย์เป็นโอรสของเจ้าชีวรูปครูหนึ่ง ที่พระธรรมสงฆ์หากจากาย กล่าวหมายเอา ว่ากิฐบูชัชฌาย์เป็นโอรสของเจ้าชีวรูปใดรูปหนึ่ง อยู่ในวาปาแห่งใดแห่งหนึ่ง ใกล้เมืองไพบูลย์ ก็โดยสมมั่นแล้ว ในกรุงไพบูลย์ มีการเล่นนาฏศิลป์และดนตรียง ครั้นนั้นและภิกษุนี้ ได้ยินเสียงกึกก้องแห่งคนตรีที่บังเกิดแล้วและประโคมแล้วคร่ำครวญอยู่ กล่าวคาถานี้ในเวลานี้ว่า :- "พวกเราผู้เดียว ย่อมอยู่ในป่า เหมือนไม่มีเขา ทิ้งไว้แล้วในป่า ในราชสังฯนี้ บัดนี้ ใครเล่า ? ที่ลวกว่า พวกรเรา." ตรัสพระธรรมเทคนี่ว่า "ทูปปูพุชุ ง ทุรภิษิ" เป็นต้น. [เสียงกึกก้องเป็นปรกติอธิษฐานเทพ] ได้ยินว่า กิฐนั้นเป็นราชโอรสในนครวัดซึ่ง สะราชสมบัติที่ถึงแล้วมา วะระ บวชแล้ว, ในกรุงไพบูลย์ เมื่อทั่วทั้งพระนคร อันเขาประดับแล้ว ด้วยเครื่องประดับทั้งหลาย มิงชชัยและธงแนผ้าเป็นต้น กระทำให้น้องเป็นอันเดียวกันกับช้างญาติบุตรหัวราน เมื่อวาระเป็นที่นั่งขณะกึกก้องก้องก้องที่บังเกิดแล้วและประโคมแล้วในวันที่เพ็ญเป็นที่บ้านแห่งดอกโคมทุพย์เป็นไปอยู่, ได้ยินเสียงกึกก้องแห่งคนตรี มีคลองเป็นดัง * พระมหาจันทร์ ป. ธ.๕ วัดราชาธิวาส แปล