ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - พระธรรมปิฎกฉบับแปล ภาค ๓ - หน้าที่ 249
เล่า ? ผู้คิดถามรู้คุณอุปิ (สภาพเข้าไปทรงไว้)
ว่า "เป็นธรรมเครื่องของ" ในโลกแล้ว
พิธีศึกษาเพื่ออายุขั้นนั้นแแล ออกเลย."
แล้ววัดว่า "มารู้ลามก โอวาทของท่านเป็นอย่างอื่นที่เดียวแล,
ของเราก็เป็นอย่างอื่น (คนละอย่างกัน), ขึ้นชื่อว่าการปรึกษาธรรม
กับท่านย่อมไม่มี, เพราะเราย่อมสอนอย่างนี้" แล้วได้ถิฏพระ
ถามคำกล่าวนี้ว่านะ:-
"เมื่อความต้องการเกิดขึ้น สาหทั่งหลายนำ
ความสุขมาให้, ความยินดีด้วยปัจจัยอนนี้ ๆ
(ตามมีตามได้) นำความสุขมาให้, บุญนำ
ความสุขมาให้ในอานะนี้ซิชีวิต, การละทุกข์ทั้ง
ปวงเสียได้ นำความสุขมาให้. ความเป็นผู้ที่ลึก
แก่มรดา นำความสุขมาให้ในโลก, อึ่ง
ความเป็นผู้ที่อุดมแก่เมตตา นำความสุขมาให้,
ในโลก, อึ่ง ความเป็นผู้ที่อุดมแก่พรหม
นำความสุขมาให้. ศีลนำความสุขมาให้ตราบเท่า
ชรา, ศรัทธาที่ตั้งมั่นแล้ว นำความสุขมาให้,
การได้เฉพียงปัญญา นำความสุขมาให้, การไม่
ทำบาปทั้งหลาย นำความสุขมาให้."
[แก้อรรถ]
บรรดาบทเหล่านี้ ว่าอุตฺถุโมที ความว่า เมื่อมีอึอ มี