พระธัมม์ปฏิญาณแปลภาค ๓ - หน้า 187 : หน้า 189/254

ประโยค - พระธัมม์ปฏิญาณแปลภาค ๓ - หน้า 187 ป่าบ้าง, ภูเขาทั้งหลาย กราบทูลเรื่องนั้นแค่พระธาตุคต พระศาสดา ตรัสว่า "ถ้าอย่างนั้น แม้ว่าท่านจะกลับโจท พวกมนุษย์เหล่านั้นอย่างนี้" ดังนี้แล้ว ตรัสพระภาคนี้ว่า :- "ผู้มากพูดคำไม่จริง ย่อมเข้าถันนรก, หรือแม้ผู้ใด ทำแล้ว กล่าวว่า "ข้าเจ๋ามีได้ท่า" ชนแม่ทัง ๒ นั้น เป็นมนุษย์มียรรมเลวทราม จะไปในโลกอื่น แล้ว ย่อมเป็นผู้สมอทบกัน" [แก้อธิษฐาน] บรรดาบทเหล่านั้น กล่าวว่า อุตตวา ได้แก่ ผู้ไม่เห็นโทษของ บุคคลอื่นเลย ทำการกล่าวเท็จ ผู้อื่นด้วยคำเปล่า. บทว่า ตฤวา ความว่า หรือผู้ใดทำกรรมมาแล้วยกว่ากว่า "ข้าเจ๋ามีได้ทำรมนั้น" หลายบทว่า ปัจจุ อสม วรานิติ ความว่า ชนแม่ทั้ง ๒ นั้น ไปสู่โลก ย่อมเป็นผู้สมอทบกันโดยอัตตา เพราะการเข้าถันนรก, คติ ของชนเหล่านั้นเท่านั้น ท่านผู้ดำเนินไปแล้ว, แต่ของของท่านมิได้กำหนดไว้; เพราะว่าทั้งหลายทำบาปกรรมไว้มาก ย่อมไหมใน นรกนาน, ทำบาปกรรมไว้น้อย ย่อมไหมสั้นลงเพียงเล็กน้อยเท่านั้น; ก็เพราะกรรมที่ทำมาของชนแม่ทั้ง ๒ นั้นเป็นเอง (เป็นเหตุ), เพราะ ฉะนั้น พระผู้พระภาคจึงตรัสว่า "นิเทนกมาม มนุษา ปรคต". ก็บว่า ปรตฺต สุ่มพันธเข้ากบว่าบว่า'ปัจจู' ข้างหน้า. อธิบาย ว่า ชนผู้มกรรมเลวทรามเหล่านั้น จะไปในโลกอื่นคือไปจากโลกนี้