พระอธิการปัณณทากาแปล ภาค ๑๑ หน้า ที่ 18 : หน้า 20/254

ประโยค - พระอธิการปัณณทากาแปล ภาค ๑๑ หน้า ที่ 18 ฝ่ายพระเถระนั้น รับนิมนต์ของพวกมนุษย์นั้นแล้ว. [พระเถระ ไม่สามารถแสดงธรรมได้] เมื่อพวกมนุษย์นั้นมานเวลาอำธรรมแล้ว กล่าว่า "ท่าน ขอรับ ขอท่านจงกล่าวธรรมแก่พวกกระผมเถิด" พระโลภุทธ์ก็สะ นั่งบนอาสนะแล้ว จับพิธีอนูปวิเวกส์อยู่ ไม่เห็นนบธรรม แม้บหนึ่ง กล่าวว่า "ฉันจักกล่าวสรณญาณะ, ขออภิญญูอื่นจงกล่าว ธรรมกะ" ดังนี้แล้ว ก็ลง (จากอาสนะ). มนุษย์พวกนั้น นิมนต์ก็ ภิญญูปิ่นให้กล่าวธรรมกแล้ว นิมนต์พระโลภุทธ์ขึ้นอาสนะอีก เพื่ออังคารสวรรคะ พระโลภุทธ์นั้น ไม่เห็นนบธรรมอะไร ๆ แม้ก็ จึงพูดว่า "ฉันจักกล่าวในกลางคืน, ขออภิญญูอื่นจงงไปแล้ว สรรญะแล้ว นำพระเถระมาในกลางคืนอีก. พระเถระนั้น ก็ยง ไม่เห็นนบธรรมอะไร ๆ แม้นกลางคืน พูดว่า "ฉันจงกล่าวใน เวลาใกล้วรุทธิเทียว, ขออภิญญูอื่นจงกล่าวในกลางคืน" แล้วก็ลง. มนุษย์พวกนั้น นิมนต์ภิญญูอันให้กล่าวแล้ว ในเวลาใกล้วรุทธิ์ก็ย่อ พระเถระนั้นอีก. พระเถระนั้น แม้ในเวลาใกล้วรุทธิ ก็ให้เห็นบท ธรรมอะไร ๆ. [พระเถระดูกหามาชาไปตกหลุมดูด] มหาชน ถืออุออกทั้งหลายมีอ้อนกันดินและท่อนไม้เป็นต้น คุกคาม ว่า "พระอันธพาล เมื่อพวกข้าจะเจ้ากล่าวสรรเสริญพระสารีบุตร และพระโมคคัลลานะ ท่านพูดอย่างนี้และอย่างนั้น, บัดนี้ เหตุไร"