ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - พระอธิการปัณณทากาแปล ภาค ๑๑ หน้า ที่ 18
ฝ่ายพระเถระนั้น รับนิมนต์ของพวกมนุษย์นั้นแล้ว.
[พระเถระ ไม่สามารถแสดงธรรมได้]
เมื่อพวกมนุษย์นั้นมานเวลาอำธรรมแล้ว กล่าว่า "ท่าน
ขอรับ ขอท่านจงกล่าวธรรมแก่พวกกระผมเถิด" พระโลภุทธ์ก็สะ
นั่งบนอาสนะแล้ว จับพิธีอนูปวิเวกส์อยู่ ไม่เห็นนบธรรม
แม้บหนึ่ง กล่าวว่า "ฉันจักกล่าวสรณญาณะ, ขออภิญญูอื่นจงกล่าว
ธรรมกะ" ดังนี้แล้ว ก็ลง (จากอาสนะ). มนุษย์พวกนั้น นิมนต์ก็
ภิญญูปิ่นให้กล่าวธรรมกแล้ว นิมนต์พระโลภุทธ์ขึ้นอาสนะอีก
เพื่ออังคารสวรรคะ พระโลภุทธ์นั้น ไม่เห็นนบธรรมอะไร ๆ
แม้ก็ จึงพูดว่า "ฉันจักกล่าวในกลางคืน, ขออภิญญูอื่นจงงไปแล้ว
สรรญะแล้ว นำพระเถระมาในกลางคืนอีก. พระเถระนั้น ก็ยง
ไม่เห็นนบธรรมอะไร ๆ แม้นกลางคืน พูดว่า "ฉันจงกล่าวใน
เวลาใกล้วรุทธิเทียว, ขออภิญญูอื่นจงกล่าวในกลางคืน" แล้วก็ลง.
มนุษย์พวกนั้น นิมนต์ภิญญูอันให้กล่าวแล้ว ในเวลาใกล้วรุทธิ์ก็ย่อ
พระเถระนั้นอีก. พระเถระนั้น แม้ในเวลาใกล้วรุทธิ ก็ให้เห็นบท
ธรรมอะไร ๆ.
[พระเถระดูกหามาชาไปตกหลุมดูด]
มหาชน ถืออุออกทั้งหลายมีอ้อนกันดินและท่อนไม้เป็นต้น คุกคาม
ว่า "พระอันธพาล เมื่อพวกข้าจะเจ้ากล่าวสรรเสริญพระสารีบุตร
และพระโมคคัลลานะ ท่านพูดอย่างนี้และอย่างนั้น, บัดนี้ เหตุไร"