ภูมิปัญญาในพระธรรมปิฏกวัดกาญจนาภาค ๑ : หน้า 90/254

ประโคม - พระธรรมปิฏกวัดกาญจนา ภาค ๑ หน้า ٨٨ ๑๐. เรื่องภูมิปัญญา* [๑๙๓] [ข้อความเบื้องต้น] พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเวทวัน ทรงปรารถนาภิญญามากรบ ผู้ดำพร้อมด้วยคุณิตเป็นต้น ตรัสพระธรรมเทวนั้นว่า "นะ สัตถุปพุตตนตุนา" เป็นต้น ได้ยินว่า บรรดาภิญญาเหล่านั้น บางพวกได้มีความคิดเห็นว่ามา "พวกเรามีดิษฐานสมบูรณ์แล้ว. พวกเราทรงฉลองดี พวกเรามเป็น พุทธสุด พวกเราอยู่ในเสนาสนะอันสงัด, พวกเราได้มาณ พระอรหดิ พวกเราได้ไม่ยาก, พวกเราจับบรรลุอรหัต ในวันที่พวกเรา ปรารถนาน้อง" บรรดาภิญญาเหล่านั้น แม้ภิญญู้เป็นอานามได้มี ความคิดเห็นเช่นนี้ว่า "บัดนี้ พระอรหดิ พวกเราได้ยาก" วันหนึ่ง ภิกษุณิ์เหล่านั้นแม่ทั้งหมดเข้าไปฟังพระศาสดา ถวายบังคมแล้วนั่งอยู่ อันพระศาสดาตรัสถามว่า "ภิกษุทั้งหลาย กิเลแห่งบรรพชิตของพวก เธอถึงที่สุดแล้วหรือหนอ ?" ต่างก็กราบทูลอย่างนี้ว่า "บ้าแก่พระองค์ ผู้ริญ พวกข้าพระองค์เห็นปานนี้ ๙, เพราะฉะนั้น พวกข้าพระองค์ จึงคิดว่า "พวกเราสามารถเพื่อบรรลุพระอรหัตในชะณะที่ปรารถนา แล้ว ๙ นั่นเอง" ดังนั้นแล้วอยู่" พระศาสดาทรงสกัดคำของภิญญูเหล่านั้นแล้ว ตรัสว่า "ภิญญู ทั้งหลาย ชื่อวาภิญญูจะเห็นว่า "ทุก ๆ ในพงของพวกเราน้อย" ด้วย คุณลักษณะความเป็นผู้มีอิสระสุขเป็นต้น หรือด้วยคุณลักษณะความสุข * พระมหาโมคล ๓ ป.๓ วัดมหาธาตุ แปล.