พระพุทธปฏิจจสมุปบาท ภาค ๓ - หน้า 149 พระธัมมปทัฏฐกถา แปลภาค 7 หน้า 151
หน้าที่ 151 / 254

สรุปเนื้อหา

ในหน้านี้นำเสนอเกี่ยวกับการบูชายัญและพุทธานุภาพที่ลานพระเจดีย์ของพระปัจเจกพระพุทธเจ้า โดยอธิบายถึงการบูชาด้วยดอกไม้และความสำคัญของกรรมที่ทำให้ผลการบูชาสำเร็จ มีการกล่าวถึงความหมายแห่งการสละสุขเพื่อพบสุขอันไพบูลย์ และการดำรงอยู่ของธรรมทั้งหลายที่เกิดขึ้นจากการทำบุญผ่านการบริจาคซึ่งมีมาตั้งแต่อดีตผู้มีปัญญาจะสามารถเห็นความสุขอย่างแท้จริงได้จากการสละ

หัวข้อประเด็น

-ลานพระเจดีย์
-การบูชา
-กรรมและผลบุญ
-พุทธานุภาพ
-พระคาถาและสอนธรรม

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - พระพุทธปฏิจจสมุปบาท ภาค ๓ - หน้า 149 ลานพระเจดีย์ ของพระปัจเจกพระพุทธองค์สมุสมั เรานั้น ชนทั้งหลายจึงทำทาง ๔ โชคน์ให้ปราศจากตอและหนาม ทำให้สะอาด มีพื้นสะอาดสมบูรณ์ เราได้รับสียาระงเลยเปล่าในลานพระเจดีย์นั้น, ด้วยผลแห่งกรรมของเรานั้น ชนทั้งหลายจึงเกลื่อนไรในหนทาง ๓ โชคน์แล้ว เราทำการบูชาด้วยดอกไม้ป่าที่พระสจูบน, ด้วยผล แห่งกรรมของเรานั้น ชนทั้งหลายจึงโปรดดอกไม้สต่าง ๆ ลงในหน ทาง ๔ โชคน์, น้ำในคงในที่ประมาณ โชคหนึ่งจงดาคามไปด้วย ดอกบุม ๕ สี, เราได้รับพระบรมอันในลานพระเจดีย์นี้, ด้วยน้ำใน ลักขณ, ด้วยผลแห่งกรรมของเรานั้น ฝนโบกธพรจึงตกลงในเมือง ไพศรี, เราได้ขงแผ่นผ้าขึ้นและผูกตรัสไว้บนพระเจดีย์นั้น, ด้วยผล แห่งกรรมของเรานั้น ห้องจัรวาลทั้งสิ้น จึงเเป็นวาระว่าสมุทร เป็นอันเดียวกัน ด้วยธงชัย ธงแผ่ผ้า และฉัตรช้อน ๓ กินเป็นดัน ตลอดถึงออกนิจฤาภ, ภิกษุทั้งหลาย เพราะเหตุดังนี้แหละ บุษสักการะ นั่นเกิดขึ้นแก่เรา ด้วยพุทธานุภาพก็หาไม่, เกิดขึ้นด้วยอานุภาพแห่ง นาควาดและพรหม ก็หาไม่, แท้ว่า เกิดขึ้น ด้วยอานุภาพแห่งการ บริจาคมีประมาณน้อย ในอดีตกาล ดังนี้แล้ว เมื่อจะทรงแสดงธรร จิงตรัสพระคาถานี้ว่า :- "ถ้าบุคคลพึงเห็นสุขอันไพบูลย์ เพราะสละสุข พอประมาณเสีย, ผู้มีปัญญา เมื่เห็นสุขอัน ไพบูลย์ ก็พิสูจน์สละสุขพอประมาณเสีย (จีงจะ ได้พบสุขอันไพบูลย์)."
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More