การวิเคราะห์เรื่องพระอิฐบุตรซื่อ : หน้า 61/254

ประโยค - พระอิฐบุตรซื่อ ถูกแปล ภาค ๑ หน้า 59 [แก้อรรถ] บรรดาบทเหล่านั้น กล่าว อุฏฐานสมูญฐิ ความว่า บรรดา ธรรมทั้งหลายมีนามเป็นต้น ธรรมเมื่อนึง ย่อมไม่เจริญแก่ บุคคลผู้ถือเอามาไปอวดการยกโทษ เพราะความเป็นผู้เสาะโทษของ ชนเหล่าอื่นว่า “ควรนั่งอย่างนี้ ควรนั่งอย่างนั้น” เป็นต้น โดยที่แม้ อาสวะทั้งหลายย่อมเจริญ เพราะเหตุนี้ บุคคลนั้น จึงชื่อว่าเป็น ผู้ใกล้คุ้นสนิทสนม จากความสิ้นไปแห่งอาสวะ กล่าวคือ พระอรรถ ในเวลาขงเทนา ชนเป็นอันมาก บรรดูอริยผลทั้งหลาย มี โสดาปฏิผลเป็นต้น ดังนี้แล. เรื่องพระอุฏฐานสมูญฐิ เจบ