พระธัมปิฏกอธิษฐานแปล ภาค ๑ พระธัมมปทัฏฐกถา แปลภาค 7 หน้า 9
หน้าที่ 9 / 254

สรุปเนื้อหา

พระศาสดาได้ตรัสถึงความสำคัญของการทำอนุโมทนาและการเตรียมตัวสำหรับการเดินทางสู่นิพพาน โดยยกตัวอย่างอุปนิสัยในทางธรรมและการรับรู้ถึงความตายที่ใกล้เข้ามา พร้อมชี้ให้เห็นว่าคนที่เดินทางไปสู่อีกโลกจะไม่สามารถหยุดพักได้ในระหว่างทาง มีการอธิบายถึงการมีมานะและการเตรียมความพร้อมอย่างใกล้ชิดเพื่อไปยังสำนักของพระยายม.

หัวข้อประเด็น

-การอธิษฐาน
-ความตาย
-การเตรียมตัว
-พระศาสนา
-ปรโลก

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - พระธัมปิฏกอธิษฐานแปล ภาค ๑ - หน้า ที่ 7 จงทรงทำอนุโมทนากับบิดานี้เถอะ." พระศาสดา เมื่อจงทรงทำอนุโมทนาแก่เขา ได้ตรัส ๒ พระ กล่าวว่านะ :- "บัดนี้ ท่านเป็นผู้มีอธิษฐานนำเข้าไปแล้ว เป็นผู้ เตรียมพร้อม (เพื่อจะไป) สำนักของพระยายม, อันนี้ แม่ที่พักในระหว่าง (ทาง) ของท่านก็ยัง ไม่มี, องค์ ถึงเสียงทางของท่านก็หาไม่, ท่าน นั่งงทที่พึ่งแก่คน, จงรับพยายาม จงเป็นบัณฑิต ท่านเป็นผู้มีมานะอันกำจัดได้แล้ว ไมมีใสแต่เพียง ดังนั้น จักไม่เข้าสู่ชาติจอีก." [แก้รรจ] กล่าวว่า อุป ในบทว่า อุปนิสัย ในพระคาถานี้ เป็น เพียงนิบาต. ท่านมีวิวัฒนำนำเข้าแล้ว คือมีวิผ่านไปแล้ว ได้แก่ มีวิล่วงไปแล้ว อธิบายว่า บัดนี้ ท่านล่วงวัยถึง ๓ แล้ว ตั้งอยู่ ใกล้ปลายของความตาย. บทพระคาถาว่า สมุยปติสีย ยมสุข สุนทรี ความว่า ท่านตระเตรียมจะไปสู่ปากของความตายตั้งอยู่แล้ว. บทพระคาถาว่า วนิโลอ จ ๒ ตนุติ อนุตรา ความว่า พวกคนเดินทาง ย่อมพักกิจจั้นๆ ในระหว่างทางได้ ฉันใด คนไป สู่ปรโลก ย่อมพักอยู่ฉันนั้นไม่ได้. เพราะคนไปสู่ปรโลกไม่อาจเพื่อ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More