พระปิฎกและการบริโภคอาหาร : หน้า 50/254

ประโยค - พระปิฎกปรกบนปัญจุบรรทัด จักขุข้าวสวย, ก็คือเพียงพอเพียงมือเดียวเท่านั้น; ฉันจักขุขมอะไรมะ ? นาย. เศรษฐี. ปิจฉ่อย่างอื่นของพวกเราไม่มี, พวกเราต่อบริโภคข้าวสวยแล้วก็ฉีกขาด; หลอดจงจักขุข้าวสวยนั้นแหละ. ภรรยาแห่งเศรษฐีนี้นุ่งข้างสวยแล้ว แบ่งให้เป็น 5 ส่วน คดข้าวสวยหนึ่งวงไว้ข้างหน้าของเศรษฐี. [เศรษฐีถวายบรรดาพระปิจฉ่อยถวายพระปิฎกเจ้าของที่จงขาดิษญาณ ออกจากสมบัติ. ทราบว่า ในภายในสมบัติ ความหิวอ่อนไม่เบียดเบียน เพราะผลแห่งสมบัติ, แต่ว่า เมื่อพระปิฎกเจ้าทั้งหลายออกจากสมบัติแล้ว ความหิวก็ลำลาญเกิดขึ้น เป็นเพราะว่าพื้นท้องอยู่; เพราะฉะนั้น พระปิฎกทรงทำลายนี้ ครั้นดูจะได้ (อาหาร) แล้ว จึงไป. ที่ในวันนี้ ชนทั้งหลาย ถวายทานแก่พระปิฎกเจ้าลำบากนี้แล้ว ย่อมได้สมบัติ บรรดาสมบัติได้ตำแหน่งเสนาบดีเป็นต้น อย่างใดอย่างหนึ่ง; เพราะฉะนั้น พระปิฎกเจ้าก็ไม่นั้น ตรวจดูอยู่พิษบึ้ง คำว่า ฉลาดภัย เกิดขึ้นแล้วในชมพูทวีปทั้งสิ้น, และในเรือนเศรษฐี เขาหุงข้าวสุกอันสำเร็จด้วยข้าวสารทะนานหนึ่งเท่านั้นเพื่อคน 5 คน, ชนเหล่านั้นจักมีทรภา หรืออาจเพื่อจะ ๑. แปลหลักประโคงกรรมเป็นประโคงตู้.