พระเจตนาเอกวิภีร ในพระพุทธศาสนา : หน้า 184/254

ประโยค - พระถั้มปฏิบัติถูกแปล ภาค ๓ - หน้า 182 ๖. เรื่องพระเจตนาเอกวิภีร * [๒๒๒] [ข้อความเบื้องต้น] พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเวฬุวัน ทรงปรารถพระเจตนา ชื่อเอกนีร * ครัสพระธรรมเทวนิวว่า "เอกนีร" เป็นตัน [พวกภิภทูล เรื่องพระเจตนาแค่พระศาสดา] ได้ยินว่า พระเจตนานั้น ได้เป็นผู้ปรากฏในระหว่างบริษัท ๔ ว่า "นั่งอยู่แต่ผู้เดียว เดินแต่ผู้เดียว ยืนแต่ผู้เดียว" ตอภูเขา ทั้งหลาย กราบทูลพระเจตนานั้นแต่พระถาคดว่า "พระเจตนะนี้ ชื่อว่า มีรูปอย่างนี้ พระเจ้าข้า." [ภิภูพึงเป็นผู้สงคราม] พระศาสดา ประทานสารภาพว่า "สาร สาร" ดังนี้แล้วทรง สั่งสอนว่า "ธรรมดาภิกูญ พึงเป็นผู้สงคราม" แล้วทรงสอนสงสวในวิกฤ แล้วจึงตรัสพระคาถานี้ว่า :- "ภิภูพึงเสพที่มันคนเดียว ที่นอนคนเดียว, พึงเป็น ผู้เดียว ไม่เกี่ยวดร็านไป เป็นผู้เดียว ทรมาน คน เป็นผู้ยินดียในรวงป่า." [แก่อตร] บรรดาบทเหล่านั้น สองบทราว่า เอกนีร เอกเลยย ความว่า ที่นั่งของภิภูผู้ไม่ละมูกลับมุ่งกุฎา นั่งมือในทามกลางแห่งภิภูตั้งพื้น ด้วยการทำไว้ในอันนั้น แนะแซะ ที่นั่งคนเดียว. ที่นอนของภิภู * พระมหาอุป ธ. ๓. วัดบวรนิเวศวิหาร แปล.๑. ผู้ชอบอยู่คนเดียว.