พระอิฐบัณฑิฏฐและแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 207 : หน้า 209/254

ประโยค - พระอิฐบัณฑิฏฐและแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 207 ยายมีรถเป็นต้น บท ยาย เป็นต้น ความว่าภาชนะภีมชื่อว่าสั่งอันไม่ควรกลัว เพราะเกิดคือรอค โทษโมะ มานะ ทิฐิและภัยคืออุปธิ เมื่อเกิดขึ้นเพราะอาชัญะภีมไม่ สะอีทั้งหลายปกปิดภีมานะเพราะความกลัว ชื่อว่าสั่งอันควรกลัว เพราะเกิดขึ้นก็มีปกติในสิ่งอันไม่ควรกลัว ก็ตอนอันยังมีรึให้ดำเนินนั้น ชื่อว่าสั่งอันควรกลัว เพราะเกิดทั้งหลายมีวาระเป็นต้นเกิดขึ้นเพราะอธิษฐานยังหรือให้ดำเนิน และเพราะไม่ปกป้องอธิษฐานยังรึให้ดำเนินนั้น จึงชื่อว่า ผู้มีปกติในสิ่งอันควรกลัวว่าไม่ควรกลัว สัตว์ทั้งหลายชื่อว่าสมาทนมิฉะทิฏฐิ เพราะค่าที่ตนสมาทนารืดิอเปล่าน ดังนี้และ ในกลางเทศนา พวกนิครนถ์เป็นอันมาก มีใจสงบแล้วบรรล เทศนาสำเร็จประโยชน์แก่บุคคลผู้ประชุมกันแล้วดังนี้แหละ เรื่องนิครนถ์ จบ