พระฉิมปัถุซอทแปล ภาค ๓ - หน้าที่ 222 : หน้า 224/254

ประโยค - พระฉิมปัถุซอทแปล ภาค ๓ - หน้าที่ 222 เสือม (แก้) บิดแม้ของเหล่าพวกซอ เป็น คนแก่ ต้องเที่ยวออกนานที่เรือนของชนเหล่าอื่น เหมือนมันที่แก่ใช้งานไม่ได้ ถูกเขาพรากไป จากอาหารนั้น นัยว่าไม่เจ้าของข้าวแจ๋วและ ยังประเสริฐกว่า บุรุษทั้งหลายไม่เชื่อฟัง จะ ประเสริฐอะไร (เพราะ) ไม่ทันกันโคคลได้ อย่าง กันดูน่าก็ได้ มีไว้ (ยืน) ช่างหน้าวลา มดก็ได้, (เช่) หยั่งลงไปในที่เล็กก็ได้, เพราะ อานุณภาพแผ่ไม่เท่า คนแก่เช่นข้าวเจ้่า พลาด แล้วก็คลายขึ้น (อีกได้)..” [พระมหโมได้อ้ายดี] เขาเรียนเคาถเหล่านั้น ในสำนักงานของพระผู้มีพระภาคเจ้าแล้ว เมื่อพวกบูดประดับประดาด้วยสรรพางการแล้ว อย่างเข้าไปสู่สถานนั้น นั่งเหมือนอาคะที่วร่าแก้วค่าในท่ามกลางพวกพราหมณ์ ในวัน ประชุมพระมหโมเห็นปานนั้น ตกลงใจว่า “กาลนี้เป็นกาลของเรา แล้ว” เข้าไปสู่ท่ามกลางสถา ชูมือขึ้นแล้วกล่าวว่า “ท่านผู้เจริญ ข้าเป็นประสงค์จะกล่าวคำถวายท่านหลาย ท่านทั้งหลายจักฟัง ไหม ?” เมื่อพรามณ์เหล่านั้น กล่าวว่า “กล่าวก็เถอะ.” พวกเราจัดฟัง,” ได้ยินกล่าวเกือบ. ก็โดยสมมั่นนั้น มนุษย์ทั้งหลายมีครออยู่ อย่างนี้ว่า “บุตรใดใช้ ๑. จากรางญาณ (เป็นที่เกี่ยววิญ) กวีว่า.