พระธรรมปทุมญฺฉบับแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 248 : หน้า 250/254

ประโยค - พระธรรมปทุมญฺฉบับแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 248 อาเพื่อจะได้โอกาส เราจะไป จักยังความอุตสาหะให้เกิดขึ้นแก่พระองค์" แล้วเข้าไปฝ่าพระศาสด์ กราบทูลว่า "ข้าแต่พระองค์ครั ค ผู้จริญ ขอพระผู้พระภาคเจ้า ทรงครองอธิษฐานดี ขอพระสงฆ์องค์ทรงครองธรรมโดยธรรม ไม่เบียดเบียนเอง ไม่ให้ผู้อื่นเบียดเบียน ไม่ชนะเอง ไม่ให้ผู้อื่นชนะ ไม่ให้ผู้อื่นเศร้าโศก. ไม่ให้ผู้อื่นเศร้าโศก" [พระศาสดารับถามเหตุผลที่มาทูล] ครั้งนั้น พระศาสด ตรัสตอบว่ามารผู้บาป ก็ท่านเห็นอะไร ของเรา ผู้ซึ่งท่านกล่าวอย่างนี้ ? เมื่อมารกราบถามว่า "ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ พระผู้พระภาคเจ้า ทรงอบรมอิทธิบาททั้ง ๔ ดลแล้ว ก็พระผู้พระภาค เมื่อทรงจำนงหวัง พึงทรงน้อมนึกถึงพระองค์เมื่อใดว่า "จงเป็นทาน" และเขาหลอดที่ทรงน้อมนึกถึง นั้น พึงเป็นทานที่ดีเดียว แม้พระองค์จักทำกิจซึ่งควรทำด้วยทรัพย์ เพื่อพระองค์, เพราะเหตุนี้ พระองค์จึงทรงครองอริยสงฆ์โดยธรรม" ดังนี้แล้ว ทรงยังมารให้สงเคราะห์คาถาเหล่านี้ว่า:- "บรรพต พึงเป็นองค์อันด้วยทองคำที่สุกปลั่ง แม้ว่าความที่บรรพตนั้น (ทวีขึ้น) เป็น ๒ เท่า ก็ยังไม่เพียงพอแก่บุคคลหนึ่ง, บุคคลงดังนี้ แล้ว พึงประพฤติเย้ยมักแต่พสม. ผู้เกิดมาตามใด ได้เห็นทุกข์ว่านามใดเป็นดมนมอบให้ (เป็นเหตุ), ในผู้ที่เกิดมาคนนี้ จะพึงอ้อมไปในนามนั้นได้ ๑ ส.ค. ๒๕๑๐/๒. แม่ประชุมแห่งบรรพต ๒ ลูกกว่า.