ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโคตร - พระเก็บปฏิทินฉบับแฟ้ม ภาค ๑ หน้า 27
ผู้คะนอง ผู้คร่ำครวญ เป็นอยู่ง่าย ส่วนบุคคล
ผู้มีความละอาย ผู้แสวงหาความอุดมสมบูรณ์เป็น
นิทาย ไม่นาหาย ไม่นอง มีมือสะสมมดค
เห็นอยู่ เป็นอยู่ยาก."
[แก้ grammatical errors]
บรรดาบทเหล่านั้น นอกจาก อภิธีเกษม คือผู้นำศรีและโอคับปะ
อธิบายว่า อับบุคคลผู้เห็นในบันนั้น อาจเรียกหญิงผู้งามราคานนและ
ว่า "มารคาของเรา" เรียกชายทั้งหลายผู้ใช้บารดเป็นต้นนั้นแล โดย
นัยย์เป็นต้นว่า "บิดาของเรา" ตั้งอยู่ในเอนสนา ๒๑ อย่าง เป็นอยู่
โดยง่าย.
บทว่า กากสุรนา ได้แก้ เช่นกากตัวกล. อธิบายว่า เหมือน
อย่างว่า กากตัวกล่า ใครจะคาบวัตถุทั้งหลายมาดูเป็นต้น ในเรือน
แห่งระลึกทั้งหลาย จับ ณ ที่ทั้งหลายฝันเรือนเป็นต้นแล้ว รู้ว่าเขา
แสดงคุณ จึงทำเป็นเหมือนไม่แสดง เหมือนส่งใจไปในอื่น และทำเป็น
เหมือนหลบอยู่ กำหนดความผอของพวกมนุษย์ได้แล้วก็โล่ง,
เมือพวกมนุษย์ว่า " สุ สุ" อยู่นั้นแล ก็ขนเอาอาหารเต็มปาก
แต่ชะนะแล้วบินหนีไปปืนใสน; แม้บุคคลผูไม่มีความละอายก็นั้น
เหมือนกัน เข้าบ้านกับภิกษุทั้งหลายแล้ว ย่อมกำหนดที่ทั้งหลาย
มีที่ตั้งแห่งญาติเดสตรีเป็นต้น, ภิกษุทั้งหลายเที่ยวไปปิณฑบาตใน
บ้านนั้น รับอาหารสักว่าย่อมจำภาพให้เป็นไป ไปสู่โรงฉัน
พิจารณายุ่ง ดีบาคูแล้ว ทำกัมมุฏฐานไว้ในใจ สาธยายอยู่ ปวดกวาด