การไม่ฟังพระธรรม : หน้า 42/254

ประโยค - พระรีมปฏิบัติถูกแปล ภาค ๑ หน้า 40 ยอมนไม่ฟังเสียงของเรา ฝ่ายบูรษนั่งขยับไม่อยนั่น เกิดแล้วในกนิ ดิลิง ลิ้น 500 หาดโดยลำดับ ถึงบัดนี้ ถึงยามตนไม่อยุ่ ด้วยสามารถแห่งความ ประพฤติที่ตนได้เคยประพฤิมาแล้วในกลก่อนนั้น เที่ยว เสียงของ เรา ยอมนไม่เข้าหูของเขา แม้พราหมณ์ผู้ขึ้นแท่น (หน้า) มอง อากาศอยู่นั่น ก็เกิดเป็น (หมอ) ผู้ออกฤทธิ์สิ้น 500 ชาติ โดย ลำดับ ถึงบัดนี้ แม้ในวันนี้ ก็ยังแทน (หน้า) อากาศอยู ด้วย สามารถแห่งความประพฤติที่ตนได้เคยประพฤิมาแล้ว ในกลก่อน นั่นเทียว เสียงของเรายอมไม่เข้าหูของเขา ส่วนพราหมณ์ผู้พุทธธรรมโดยความเคารพนับถือ เกิดเป็นพราหมณ์ ผู้อวบนด่ ถึงฝั่งแห่งกวา 1 สอง 500 ชาติ โดยลำดับ ถึงบัดนี้ ก็ ยอมนฟังธรรมโดยเคารพ เป็นดังเทียมเทงมนดอยู่ อานนท์ ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ พระธรรมเทศนาของพระองค์ ย่อมแทรกอวะอันหลายมีผิวเป็นต้น (เข้า) ไปจอเรือกระดั่งอยู่; เพราะเหตุไร อาณสกหลานนี้เมื่อพระองค์ทรงแสดงธรรมอยู่ จึง ไม่ฟังโดยเกราะว ? พระศาสดาว อานนท์ เธอเห็นจะทำความสำคัญว่า 'ธรรม ของเรา อันบุคคลฟังได้โดยง่ายระงับ ?' อานนท์ ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ก็ธรรม (ของพระองค์) อันบุคคลฟังได้โดยยากหรือ ? ๑. มนุษชายนพพราหมณ์โณ