พระัมปาปัญญากูฏาแปล ภาค ๑ หน้า ที่ 21 : หน้า 23/254

ประโยค - พระัมปาปัญญากูฏาแปล ภาค ๑ หน้า ที่ 21 ฉะนั้น พระผู้มิพระภาค จึงตรัสว่า "อนุญาตานามา มรณ." เพราะกายของคฤหัสถ์หรือบรรพชิต ผู้ไม่ทำการชำระสิริ หรือการชำระบริสุทธิ์ ด้วยอำนาจความเกี่ยวรั้ร้าน ช่อมมีผิวมัน หมอง ฉะนั้น พระผู้มิพระภาค จึงตรัสว่า "มตฺ วฎฺฐสุส." อึ่นี่ เพราะเมื่อบุคคลรักษาโคอยู่ หลับหรือเล่นเพลิดเพลินด้วยอำนาจความประมาณ โกหล่านั้น ย่อมถึงความพินาศ ด้วยเหตุมีรั้งไปสู่อัปมงคลชนิด เป็นต้นๆ ม่ายกับสาสีเป็นต้นๆ ชนพวกอื่นแล้วเคียวกินบ้าง, แม้ตนเอง ย่อมถึงอาชญาบ้าง การบริการบ้าง. ก็ตอกอย่างหนึ่ง ก็ดลำทกหลาย ล่องลำไปในตัวอำนาจความประมาณ ย่อมยังบรรพชิตดูไม่รักษาวาจา ๖ ให้เคลื่อนจากศาสนา; ฉะนั้น พระผู้มิพระภาค จึงตรัสว่า "ปมโท รกฺโฐ มคฺ." อธิบายว่า ก็ความประมาณนั้น ถือว่าเป็นลักษณ เพราะความประมาณเป็นที่ตั้งของสมิณ โดยการนำความพินาศมา. ในกาลบุกเทศนา ชนเป็นอันมาก บรรลุอรัยผลทั้งหลาย มีโศกาเกิดผลเป็นต้น ดังนี้แล. เรื่องพระโลภทัยเงาะ จบ. ๓. พาลมิค-เนื้อร้าย. ๒. โอิติวัา-หยั่งลงแล้ว.