พระธรรมปิฎกฐาฯถอดคำแปล ภาค ๑๙ - หน้า ๓๓ : หน้า 35/254

ประโยค - พระธรรมปิฎกฐาฯถอดคำแปล ภาค ๑๙ - หน้า ๓๓ บทว่า สุวเมษปาน ได้แก่การดื่มซึ่งสุราและเมรัยอย่างใดอย่างหนึ่งนั่นเทียว. บทว่า อนุญาติ คืออ้อมแขน ได้แก่ ย่อมกระทำได้มาก. สองบทว่า มูล ขันธ์ ความว่า โลกจงงอไว้. Gนโลกนี้แฉ นะนี้จํานนองหรือขายขาด แม้ชีวิตทรัพย์อันเป็นต้นทุนมีนากและสวนเป็นต้น อันเป็นเครื่องที่จะพึ่งดำรง [ตน] อยู่ได้ ดื่มสุราอยู่ สื่อว่านข้อมูลดั่งรากงอ่งดง คือต้นนทที่มีไว้ เป็นคนกำพร้าเที่ยวไป. พระศาสตา ย่อมตรัสเรียกบุคคลผูทำกรรมคือศีล & ด้วยคำว่า เออ โก.บทว่า ปฏิรูปมา ได้แก่ผู้มีธรรมลามาก. บทว่า อนุญาตา ได้แก่ผู้วันแล้วอาการสำรวม มีการสำรวมทางกายเป็นต้น. พระบารมีว่า อเตตา ดังนั้น. ความว่า ผู้ไม่มีจิต. สองบทว่า โลโก อธมโม จ ได้แก่โลและโทสะ. แท้จริงกิลสชาตแม้ทั้ง ๒ นี้ เป็นอกุศลโดยแท้. บทพระคาถาว่า จิร ทุบาย ธนูยิ่ง ความว่า ธรรมเหล่านี้จงอย่า่า อย่าย่ำยี (ซึ่งท่าน) เพื่อประโยชน์แก่ทุกข์ทั้งหลายมักในนรกเป็นต้น ตลอดกาลนาน. ในภาคอุบาสนา อุบาส ๕ คนนี้ ตั้งอยู่ในโลคาปิตติผลแล้ว. พระธรรมเทนาได้มีประโยชน์ แม้แก่ผู้ประชุมกันแล้ว ดังนี้แล. เรื่องอุบาสก ๕ คน จบ.