ประโคม - พระอิฐมปฏิสะ (ภาค ๑ หน้า 97) : หน้า 99/254

ประโคม - พระอิฐมปฏิสะชื่อที่แปลภาค ๑ หน้า 97 [[แก้รอร]] บรรดาบเหล่านั้น หลายๆ ว่า สุพเหน สุขา รา เป็นต้น ความว่า เมื่อใดบัณฑิตย้อนเห็นด้วยวิธีสกปัญญาว่า "บันี่งทั้งหมดที่เกิดขึ้นแล้วในวาทมีมาภเป็นต้น" ชื่อว่าไม่เที่ยง เพราะต้องดับในภพนั้น ๆ เอง," เมื่อนั้น ย่อมนายในทุกอันเนื่องด้วยการบริหาร ขึ้นนี้, เมื่อย่อย่อมแทงตลอดจะทังหลาย ด้วยสามารถแห่งกิจมีการกำหนดครูกูเป็นต้น. บาทพระคาถาว่า เอด มุโค วิสุทธิยา ความว่า ความหน่ายในทุกๆนั้น เป็นทางแห่งความหมดดจ คือแห่งความผ่องแจ้ว ในกาลจบเทศนา ภิกษเหล่านัน ตั้งอยู่ในพระอรหัตผลแล้ว เทนาได้สำเร็จประโยชน์แก่บริษัทที่ประชุมแล้ว ดังนี้แล้ว. เรื่องภิกษ ๕๐๐ รูปชื่ออีกอ ขบ. แม้ในพระคาถาที่ ๒ เรื่องอย่างนั้นเหมือนกัน, ก็ในกาลนั้นพระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงทราบความเป็นทุกข์แล้ว ตรัสว่า "ภิกษทั้งหลาย ขันธ์ อันกำหนดสง่าร โดยความเป็นทุกข์แล้ว ตรัสว่า "ภิกษทั้งหลาย ขันธ์ แม้ทั้งปวง เป็นทุกข์แท้ เพราะอธราว่าทุกข์ยับยั้งดังนี้แล้ว จิงตรัสพระคาถานี้ว่า :- "เมื่อใด บัณฑิต ย่อมเห็นด้วยปัญญาว่า 'สังสาร'"