พระธรรมปฏิรูปฉบับ แปล ภาค ๓ - หน้าที่ 122 : หน้า 124/254

ประโยค - พระธรรมปฏิรูปฉบับ แปล ภาค ๓ - หน้าที่ 122 (ความเพียร) ย่อมทราบนิวรณ์ธรรม มีความพอใจในกามเป็นต้น ซึ่งมีอยู่ในตนว่า 'ไม่มี' ; ภิกษมันเป็นผู้ทำ (ความเพียร) มีใช่เป็นผู้ไม่ทำ เป็นผู้ปฏิบัติ มิใช่เป็นผู้ไม่ปฏิบัติ แต่เราไม่รู้อย่างศักดิ์ของภิกษนั้น ภิกษุนี้จึงเป็นผู้นพระพุทธเจ้าพึงแนะนำ' จึงพาท่านเข้าไปฝ่าพระศาสดาในเวลานั้น แล้วกราบทูลความเป็นไปในวันทั้งหมดว่า "ข้าแต่พระอาราฐเจริญ ภิกษุนี้เป็นสักขีวิริหาริกของข้าพระองค์ พระอาราฐให้คำนึงชื่อในก็ภิกษุนี้ ด้วยเหตุนี้" [พระศาสดาประทานบัณฑิตฐานะเหมาะแก่ภิกษุนี้] ครั้งนั้น พระศาสดารสพระเถระนั้นว่า "ชื่อว่าสายายสุข- ญาณนั้น ย่อมมีแก่พระพุทธเจ้าทั้งหลาย ผู้มาอธิบายาระมดีแล้ว ยัง หมั่นโลภดูให้ฉลาดแล้ว ถึงความเป็นพระสัปชัญญูแน่" แล้วทรงรำพึงว่า "ภิกษุนี้บวรจากสกุลไหนหนอเเล ?" ทรงทราบว่า "จากสกุลช่างทอง, ทรงพิจารณาดภาพที่อสังฆ์แล้ว ทรงเห็นอัตภาพ ๕๐๐ ของภิกษุนั้น อันเกิดโดยคำฉันเฉพาะในสกุลช่างทอง แล้วทรงดำริว่า "ภิกษุผู้นี้ ทำงานช่างทองอยู่ตลอดกาลนาน หลอด แต่ทองมีสุกอย่างเดียว ด้วยคิดว่า 'เราจักทำให้เป็นดอกกัณถิกาและดอกปทุมเป็นดอก, อุตสาปฏิรูปกัมมัฏฐานไม่เหมาะแก่ภิกษุผู้นี้, กัมมัฏฐานที่พอใจนั้น จึงจะเป็นกัมมัฏฐานที่สบายแก่เจ้า' จึงตรัสว่า "สรณสูตร เธอ จักอันนี้ภิกษุที่เจริญให้มงฺคลฐาน ลำกับแล้วตลอด ๔ เดือน บรรลุพรอรตในภายหลังวันที่วันนี้แหละ