ธมฺมภาวนา วรรณนา พระธัมมปทัฏฐกถา แปลภาค 7 หน้า 65
หน้าที่ 65 / 254

สรุปเนื้อหา

พระศาสดาทรงสอนธรรมเทศนาเกี่ยวกับการวินิจฉัยของมหาอำมาตย์ในพระเวฬุวัน พวกอำมาตย์นั้นมิได้ตั้งอยู่ในธรรมอย่างแท้จริง ขณะเดียวกัน พระองค์ได้ประทานข้อคิดว่าด้วยวิธีการที่ไม่ตั้งอยู่ในธรรม ขณะฝนตก พวกฤทธิ์ได้เห็นเหตุการณ์และส่งเสริมการทำหน้าที่ที่ดีกว่า ในขณะที่การใช้บารมีในฐานะมหาอำมาตย์ การเรียนรู้และเคารพระธรรมที่ถูกต้องเป็นสิ่งสำคัญในการวินิจฉัยที่ถูกต้อง

หัวข้อประเด็น

-การวินิจฉัยของมหาอำมาตย์
-การนำเสนอธรรมเทศนา
-ความสำคัญของการตั้งอยู่ในธรรม
-พระศาสนาและการเรียนรู้

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโคม - พระมงฺคปัญญาแปล ภาค ๑ หน้า ๖๓ ๑๔. ธมฺมภาวนา วรรณนา ๑. เรื่องมาอำมาตย์ผู้วินิจฉัย [๑๔๕] [ข้อความเบื้องต้น] พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเวฬุวัน ทรงปรารภมา- อำมาตย์ผู้วินิจฉัย ตรัสพระธรรมเทศนานีว่า "น เตน โหติ ธมฺมภู่ว" เป็นต้น. [พากฤทธิ์เห็นมหาอำมาตย์รับสนบน] ความคิดว่าจะ วันหนึ่ง พวกฤทธิ์เที่ยวบินนทะบานใกล้ ประตูด้านทิศอุดร แห่งนครสาวัตถี กลับจากนินทบทเดลแล้วมาสู่วิหาร โดยท่ามกลางพระนคร. ขณะนั้น เมฆใหญ่นั้นยังฝนให้ตกแล้ว. กิจบูเห่าบนั้น เข้าไปสู่สถานที่ทำการวินิจฉัยอันอยู่ตรงหน้า เห็นพวกมหาอำมาตย์ผู้วินิจฉัยรับสนบนแล้ว ทำเจ้าของไม่ใช่เป็นเจ้าของ จึงคิดว่า "โอ! มหาอำมาตย์เหล่านี้ไม่ตั้งอยู่ในธรรม, แต่พวกเราได้มีความสำคัญว่า มหาอำมาตย์เหล่านี้ทำการวินิจฉัยโดยธรรม," เมื่อฝนหยาดแล้ว, มาถึงวิหาร ถวายบังคมพระศาสนัง ณ ส่วนสุดข้างหนึ่ง แล้วกราบทูลความนั้น * พระมหาเกยม ป. Ch. ๓ วัดมหาธาตุ แปล
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More