วิธีสงเคราะห์ด้วยอามิสและธรรม : หน้า 12/239

ประโยค - มังคลติดตามนี้แปล เล่ม ๔ หน้า 12 [วิธีสงเคราะห์ด้วยอามิสและธรรม] [๒๒๒] อรรถกถานิทานกว่ากว่า "สองบทว่า ปฏิญาณธาราโก โหติ ความี่ ก็ดีของโลกสันนิบาวมีอยู่ ๒ ช่องท่านนั้น บุคคลเป็น ผู้ปิดช่อง ๒ ช่องนั้น คือการปฏิญาณการไม่ขาด. ก้อนภิทผู้ทำการ ปฏิญาณการ พอเห็นภิทอันกันต์กะลังก์เดินมา พึงจะรับแล้วรับมาตร จิวร พึงให้เอานะ พึงพัดด้วยใบตาม พึงล้างเท้าแล้วทับด้วยน้ำมัน เมื่อ เนสใสและน้ำอุ่นมีอื้อ ก็พึงให้ล้าง พึงถามด้วยน้ำดื่ม พึงชำระอาบส. อามิสปฏิญาณการ ชื่อว่า อัปนิษฐาแล้วโดยเอกเทศด้วยประการดังนี้. อึ่งนี้ ในเวลายืน เมื่อภิทอันกันต์กะลุงอ่อนกว่า ไม่มาสู่ที่บำรุงของ ตนเลยภิทผู้ปฏิญาณการ พึงไปสำนักของเจ้า นั่งแล้ว อย่าถาม ปัญหาในเรื่องอันมีวิสุทธิ์ พึงถามปัญหาในวิสุทธิ์ของเจ้า อย่าถามว่า "พวกท่านเป็นผู้กล่าวคัมปริหรือไง?" ควรถามว่า "อาจารย์และอุปชวยของ ใช้คัมปริหรือไง?" ดังนี้แล้ว ถามปัญหาในขณะพอเหมาะ. ถ้าอันกันต์คะ นั่นสามารถบอกได้ ทำได้ดังนี้ นั่นเป็นการดี หากเจอไม่สามารถจะบอก ได้ ควรบอกให้เสียเอง. ชมปฏิญาณการ ชื่อว่า อัปนิษฐาแล้วโดย เอกเทศ ด้วยประการดังนี้. ถ้าอันกันคะนู้นอยู่ในสำนักตน พึงพาเธอ เทียวไปบินตามบาตนื่อง ฯ. ถ้าเจอไม่อาไป ในวันรุ่งขึ้น พึงพาเธอไป ด้วยการไปตามปกติ เที่ยวไปบินตามบาตในบ้านหนึ่งแล้ว พิงส่งกลับเสีย. ถ้ากันน์ทุ่งหลายเป็นผู้อำนวยกามินดได้ก็ภาคอื่น พึงพิกกับผูู้ ปราณตไปด้วย. เมื่อเธอพูดว่า "ทดนั้นไม่ถูกใจจะผม" ดังนี้แล้ว ๑. อุท สา ๕๖๐.