อรรถถาถาวังกว่าว่า : หน้า 84/239

ประโยค & มังกรคติบทนี้นี้แปล เล่ม ๔ หน้า ๘๔ [๒๒๒] อรรถถาถาวังกว่าว่า "จริงอยู่ บุคคลผู้อุปถัมภ์อธิษฐาน ใหญ่ ย่อมเป็นผู้ปรารถนาจะประกาศ ศีล หรือคันธะ หรือธงคุณ โดยที่สุดแม้ว่าการอยู่ในป่า ของตน แม้มีประมาณเล็กน้อย แก่ มหาชนผู้นั้นเที่ยว เหมือนพ่อค้าผู้อ่องของไว้ด้วยชายพก หรือเอาห่อ เครื่องประดับด้วยมือแล้ว ใส่ของที่ครอบส่างแม่นในพก เมื่อมชน เห็นอยู่นั่นแหละ ย่อมจัดแจงขายด้วยปากว่า เชิญรับ (ชื่อ) สังโฆ น่ำ ๆ จะนั่น ก็แลรับประกันแล้ว ไม่พูดว่าพออะไร ย่อมรับปัจฉิมหลาย ที่นำเข้ามาแม้ด้วยเวียน จริงอยู่ สภาพ ๑ อย่าง อันใคร ๆ ไม่อาจจะให้เติมได้ คือไฟไม่อาจให้เติมได้ด้วยเชื่อ มหาสุมทรไม่ อาจให้เต็มได้ด้วยนา คนมักมา ไม่อาจให้เต็มได้ด้วยปัจจัยทั้งหลาย." "บุคคลให้ปัจจัยทั้งหลายเป็นอันมาก ก็ไม่พึงแผ่ม สภาพทั้ง ๑ เหล่านี้ คือ กองไฟ ๑ มหาสุมทร ๑ แม้นคนมักมา ๑ ให้เต็มได้." ฎีกาวิงค์ดังนี้ว่า "ย่อมเป็นผู้ใคร่เพื่อจะประกาศแก่มาหาผู้ อยู่แห่น ยิ่ง ๆ ขึ้น ประดุจว่าอ่อนเดือนอยู่. เทวา ปอญญ ได้แก่ ซึ่งปัจจัยเชื่อเป็นต้น." อนุฏฐิกา "บทว่า อุปทานทิปปูจัย" ความว่า ปัจจัยอัน เป็นเหตุให้เต็ม มิธือ น้ำ และวิจารณ์เป็นต้น. [๒๒๒] ก็บุคคลผู้นาม ๆ ย่อมไม่อาจจะอาใจ แม้ของ มารดาผู้บังเกิดแล้วได้ จะป่วยกล่าวไปถึงพวกอุปฏิญา ในข้อ ๑.สมโมวิทานนที ๑๙๙.