ความเป็นผู้ง่ายในธรรม : หน้า 205/239

ประโยค ๕๖ - มัณฑ์คำที่บิ้นเปล เด่ม ๕ - หน้าที่ 205 ไปโดยอาการนี้ ความเป็นผู้ว่าง่าย พึงทราบโดยปฏิปานุแห่งคำดังที่กล่าวแล้ว." [๕๖] ฤทธิฤกษิตศุสนธิว่า " ทว่า วิปปาฎิฏฐุคตุภิม คือ ผู้ออกแผ่ไปจากการปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม กรรมอันเป็นบำคั ผู้ออกแผ่ไปจากการปฏิบัติธรรมสมควรแต่ธรรมนันแล คือความปฏิบัติว่าด เป็นที่พอใจ คือเป็นที่ปรารถนา ของบุคคลนั้น เหตุนัน บุคคลนั้น ชื่ว่า มีความอนิจจิตในกความ. ในบุคคลผู้นี้ในการบัดคอั้นนั้น ก็บุคคลผู้นี้เป็นเช่นนี้ ย่อมเป็นผู้นำจากความอึดอึ้อและความเคารพในระเบียบแห่งศาสนานอันเป็นอโวท และในผูัสั่งสอน เพราะเหตุนัน ท่านจึงกล่าวว่า "ผูไมเอื้อเฟือ สองว่า ตสสฺ กมฺม คาถา เวา ว่า เจตนา เป็นไปด้วยอำนาจวาไม่อึดอึ้เพื่อของบุคคลผู้นั้น ชื่อว่า โทวสุสี่. สองบทว่า ตสสฺ ภาโว คือ ความมีกิริยามของบุคคลผู้ออกจากตามที่กล่าวแล้วนั้น ชื่อว่า โทวสุสฏฺตา. เพราะเหตุนันนันแล ท่านจึงกล่าวว่า "ความเป็นผู้ง่ายนั่น โดยเนื้อความก็สังขารขันธ์' ก็ท่านกล่าวอย่างนี้ เพราะความที่สังขารขันธ์มีอำนาจเป็นประธาน บทว่า เอตนากาเรน ความว่า โดยอาการก็ความเป็นผู้นรับโดยเบื้องบาว. พึงทราบความเป็นผู้ง่ายโดยปฏิปานุแห่งคำที่กล่าวแล้ว ด้วยคำเป็นต้นว่า 'การกล่าวว่าได้ง่าย ในบุคคลผู้รับโดยเบื้องบาว ผู้นิดิตการคล้อยตาม เป็นไปกับความอึดอึ้นี้อยู่ ยุตันบุคคลนัน ชื่อว่า ผู้ง่าย." [๕๗] ความเป็นผู้ง่ายนั้ น ท่านกล่าวว่า " เป็นธรรม