ข้อความต้นฉบับในหน้า
พระองค์ทรงด้วยพระโอรสและพระมเหสี ทรงซ่อนอยู่ในป่าใกล้วัดสศ-ศิริวิหารในมลายประเทศ.
ครั้งนั้น พระองค์หนึ่งซื่อว่าถูกกลามหิตสสะ ผู้เป็นกุลกะ ของพระองค์ ได้ถวายพระกระยาหารแด่พระราชา. เพราะเหตุนัน พระมหานามเธอ จึงกล่าวคำเป็นภาคในในปฐมที่ ๑๔ แห่งคัมภีร์ มหาวงศ์ว่า
" ถึงพระฎีกาองค์มหาสุรเดธได้พบพระเจ้า ปิฎกช ในป่าใกล้วัดสศิริวิหารนั้นแล้ว ได้วันอนามฏฐิธินบุตรตามแล้ว ถวายพระกระยาหาร (แต่ก่อนเธอ)."
[แก้วรถ]
บรรดาบเหล่านั้น สองบกว่า ตี ตุ ตุ คือ พบพระราชานในป่าใกล้วัดสศิริวิหารนั้น.
บทว่า ปาท คือ ได้ถวายแม้ซึ่งพระกระยาหาร. ข้อว่า อน- มานุฤปภูทาน วิชณี ความว่า การแบ่งส่วนมินจะจากินนขาด ที่เป็นสันตราไทยอันเขาวา เพื่อประโยชน์แก่ตน ให้แก่พวกกูหัสสี ก่อนนั่นแล เชื่อว่า อนามุณฎินบุตร เว้นอนามุณฎินทบาดา นั่นเสีย. ถิบบว่า ตนเองดูแลเสีย เพราะใครต่อสิกา แล้วได้ถวาย พระกระยาหารแด่พระราชา.
[๒๗] ส่วนพระราชา ประทับรวมพลอยู่ในนั้น ๆ ในมลายประเทศ ได้อามัย ๆ นาย มีวิสัสมาตย์และอุตตียมาตย์