ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - มังคลสดชาติบนสเปลา เล่ม ๑ - หน้า 192
ในปัจจัยและกวนเป็นที่พึงพอใจ ความเป็นแห่งภิญญูผู้มีความ
สันโดษในปัจจัยและกวนเป็นที่พึงพอใจนั้น ชื่อว่า ปาญอสนุโส-
ภาวนารามตา (ความเป็นผู้มีความสันโดษในปัจจัยและกวนเป็น
ที่พึงพอใจ) ด้วยความเป็นผู้มีความสันโดษในปัจจัยและกวนเป็นที่
มาดินนี้."
[๒๔] องิ์ บุคคลใด อดกลั้นทุกขณะได้โดยแท้ ย่อมไม่
ประหวั่น ดุจพระปราชญ์ทะยพัดลมตลบตะแลงบุคคลนี้ ชื่อว่า
อดทนต่อเวลา.
[เรื่องพระปราณีบเศรษฐ]
ดังได้กล่าวมา เมื่อพระระยะยังอยู่ด้วยความเพียรตลอดคืน
ยืนอยู่ ลมในท้องก็ขึ้นแล้ว ท่านี้ย่อมไม่สามารถจะให้ลมในท้องนั้น
สงบได้ จีงล้มกลิ่นไป พระเณรผู้ถืออภัยคาบเป็นวัตรยืนอยู่
ข้างที่รงกรรม กล่าวว่าท่านนั้นว่า "คุณ ธรรมบารรพชิต ย่อมเป็น
ผู้มีความอดกลั้นเป็นปกติ." ท่านเรียนว่า "คือจะ ขอรับ " จีออดกลั้น
นอนนั่งแน่ไป ลมผ่านดวงหยดตลอดจะคือ พระเณร งมเวทนา
ได้แล้ว พิจารณายู อยู่ เป็นพระอนาคามิโดยสมุทเทียนั้นปริ็นพาน
แล้ว.
เรื่องพระปราณีบเศรษฐ จบ.
[๒๕] ภิกษาสัพพาสุตวาสะนั้นว่า " พระเณรเป็นพระอนาคามี
ในเมื่อล่มะผดควงทนั่นเอง โดยคู่เดียว คือโดยทันใด บทว่า