ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยคนี้ - มังกรซ่อนในนี้แปล เล่ม ๔ - หน้าที่ 40
[[ แก้วธรณี ]]
บรรดาทเหล่านั้น กล่าวว่า มนกุโณ์ ว่า กระอ่างด้วย มานะที่เกิดขึ้นนั้นอธิษฐานรับยา. บทว่า อตุโล คือ เป็นผู้มีความ ต้องการด้วยรับวาระแม้งขึ้นไป
สองบทว่า มติ ภูมิ คือ ซึ่งสมบัติใหญ่. บทกล่าวว่า ราชาส ลุพพาจิน อ ว่า ได้เป็นราชาของ สัตว์มีเขี้ยวบาวทุกตัว.
หลายบทว่า โส ทิ ตฺต คามา กล่าว ว่า บูรพันธิ คือ ผู้ สมบูรณ์ด้วยรับวาระ ย่อมเป็นผู้ใหญ่ในรับวาระนั้น.
บทกล่าวว่า ลิกโล วิย ทวินิ ความว่า ย่อมเป็นผู้ใหญ่ เหมือนสุขังจอจได้เป็นใหญ่แห่งสัตว์มีเขี้ยวขา นั้น, เมื่อเป็น เช่นนั้น บูรพนั่น ถึงมานอัศจัยรับวาระนั้น ย่อมถึงความพินาศ ดูด สุขังจึงอกุะนั้น.
เรื่องสนุนจึงออก มาในอรรถกถาสัพพฤจฉาต ในสมรรถ ทุกนิบาต.
[ ความอ่อนน้อมเป็นมงคล ]
[๒๕๒] ความเป็นผู้ค้ำ ฟังว่าว่า เป็นอวมงคล เพราะ เป็นเหตุแห่งความพินาศ ด้วยประกาศนะ ส่วนความประพฤติด่อ ตน กล่าวคือความไม่กระด้าง ซ้ำว่า เป็นมงคล เพราะเป็นเหตุให้ ได้คุณมีศีลเป็นต้น. เพราะเหตุนี้นั้น พระผู้พระภาค จึงตรัสไว้ใน