เรื่องสัตว์ ๑ สายเคราะห์กัน : หน้า 29/239

ประโยค ๕- มังคลฎิกาแบบนี้ แปล เล่ม ๔ หน้า ๒๙ [ เรื่องสัตว์ ๑ สายเคราะห์กัน ] ดังได้กล่าวมา ในอดีตชาติ มีสัตว์ ๑ สาย คือ นกกา ๑ ลิง ๑ ข้าง ๑ ออสัตว์ใน ไตรภูมิที่นั่งอยู่ในหมื่นวันประเทศ ชั้นเดิม สัตว์ ๑ สายนั้น ไม่เคารพกันและกันอยู่ เพราะไม่รู้ว่า " ผู้เห็นแก่ตัว " ในวันที่หนึ่ง สัตว์เหล่านั้น คิดกันว่า " พวกเราอยู่กันด้วยอาการ อย่างนี้ หากจะไม่ อยากจะนะเลย พวกเราทั้ง ๑ ผู้ได้แก่กว่่า เรา ทั้งหมด พึ่งทำการกราบไว้เป็นต้นกันนี้ ตั้งอยู่ในโอวาทของผู้ นั้นเกิด " ดังนั้นแล้ว ก็ถามกันและกันว่า " สายทั้งหลาย พวกท่าน รู้จักต้นไตรนี้ ตั้งแต่เมื่อไหร่ตลอดไหน ? " ที่นั้น ช่างตอบว่า " สายทั้งหลาย ในเวลานันเป็นลูกช้าง น้อย ๆ กันเดินไป กอไทรนี้อยู่ในระหว่างขนั้ง ๒ และในเวลาที่กัน เดิน โตขึ้น ก็ของดอย่าระกัน อย่างนี้ กัน จึงรู้จักไทรต้นนี้ ตั้งแต่แม้นยังเป็นกอเล็ก ๆ " ตอบว่า " สายทั้งหลาย ในเวลานั้นเป็นลูกช้าง น้อย ๆ กัน ดีไม่ต้องชะงอคอเลย ก็กินยอดอ่อนของไทรนี้ได้ อย่างนี้ กัน จึงรู้จักไทรต้นนี้ ตั้งแต่แม้นยังเล็ก ๆ . " ลำดับนั้น นกกา ตอบว่า " สายทั้งหลาย ครั้งก่อนต้น ไทรใหญ่นี้ มีอยู่ในที่โน้น กันกินผลของมันแล้ว ถ่ายเริงลง ณ ที่นี้ ต้นไทรนี้เกิดแต่เวลากันว่าอย่างนี้ ตั้งแต่เวลามัน เกิด ; ฉนั้น กันจึงจำว่า ท่านทั้งหลาย " ตั้งแต่นั้น มา ลิง ช้างทั้ง ๒ นั้น ก็ต่อนอ้อมต่อกนกนั่ง ด้วยการ