พ่อค้าและยักษ์: เรื่องราวจากอดีตกาล : หน้า 213/239

ประโยคที่ ๕ - มังคลดาภิธาน ๕ [ เรื่องพ่อค้า ๕๐๐ ] ในอดีตกาล ได้นำเมือง ยักษ์ ชื่อสิรินาถบัว ไป ดำพินิจวิปิ เมื่อพวกพ่อค้า ที่มีเรืออภาปสง ถึงแล้ว ยักษ์นิ่งทั้งหลายในเมืองนั้น ต่างพากันให้ดู และก็ดเป็นดังเก่า พ่อค้าเหล่านั้น แล้วถามว่า " พวก ท่านพากันมาในเมืองนี้ด้วยการงานอะไร ? " พวกพ่อค้า พวกเรืออภาป งั้นได้มาในเมืองนี้ ยักษ์นิ่งเหล่านั้น กล่าวว่า " คือจะ พ่อทูลหัวทั้งหลาย เมื่อ พวกสามง พวกดิฉันขึ้นเรือ ไป สู่ ๑ ปีแล้ว พวกเขาจัดตาย แล้ว แม้พวกท่านก็เป็นพ่อค้าเหมือนกัน พวกดิฉันก็เป็นวิของ พวกท่าน " ดังนี้แล้ว ประเล้าประโลมพวกพ่อค้าเหล่านั้นไปสู่เมือง ยักษ์ ถ้าพวกมนุษย์ที่จับได้ด้วยก่อนมีอยู่ ก็เอาไว้เผย แสนพวก มนุษย์เหล่านั้น จงไว้ในเรือนจำ กระทั่งพวกที่จับมาได้ภายหลัง ให้เป็นสมบองตน ๆ แต่เมื่อไม่ได้พวกมนุษย์เรือนอางในที่เป็น ที่อู่ของคน ก็เที่ยวซอทอดไปยังฝั่งแห่งสมุทรองนี้ คือ สู่ฝั่งแห่ง สมุทรชื่อกลายณีฝั่งโม่น สู่ฝั่งแห่งสมุทรชื่ออาณาจักร จากฝั่งนี้ นี้เป็น ธรรมดาของยักษ์เหล่านั้น ต่อมาวันหนึ่ง พวกพ่อค้า ๕๐๐ คน เรืออภาป งิจกันว่าขึ้นในที่ใกล้เมืองของยักษ์เหล่านั้น พวกนาง จึงพากันประเหล่า ประโลมพ่อค้าเหล่านั้นนำนาม พวกพวกมนุษย์ที่จับไว้ได้คราวก่อนขึ้นในใน เรือนอาเสียด. ที่นั้น ยักษ์นิ่งหวาน้ำ ก็หัวหน้าพ่อค้าให้เป็นสมิ ยักษ์นิ่งเหลือ ก็ทาพวกพ่อค้าเหลือให้เป็นสมิ ในตอนกลางคืน เมื่อพ่อค้าเหล่านั้นหลับแล้ว จึงลูกไปเกี่ยวกินพวกมนุษย์ในเรือนจำ