ความหมายและการแสดงธรรมในพระพุทธศาสนา : หน้า 163/239

ประโยค ๕ - มังคลิดาถ้าป็นเปลา เล่ม ๔ หน้า ๑๖๓ สังฆนิครนั่นน ได้ฟังสูตรเหล่านั่นแล้ว ก็ไม่ได้บรรอุศลสม เลย ไม่ได้บรรอุศลสม. ถามว่า "เพราะเหตุไร พระ ผู้มีพระภาค จึงแสดงธรรมแก่ขา?" แก็ว่า "เพราะเพื่อประโยชน์ จะให้เป็นความไปในอนาคต." แท้จริง พระผู้มีพระภาค ย่อมทรง เห็นว่า "อุปนิสัยของสังฆนิครนั่น ในบัดนี้ที่เดียว ยังไม่มี, แต่ว่า โดยกาลที่เราบริหารปานไปได้ ๒๔ ปี ศาสนาจัดตั้งมันอยู่ต่ำพ- ปิณนิวิทร์, สังฆนิครนั่นก็ จักเกิดในเรือนแสนสุขในกะนั้น เมื่อ ถึงเวลาแล้ว จักบรรพชา เรียนพระไตรปิฎก เจริญวิปัสสนาแล้ว จักบรรลุพระอรหัต พร้อมด้วยปฏิสัมภิทา เป็นพระมหาขิณาสพชื่อ ว่ากาพพุทธรัตนะ" พระผู้มีพระภาค ทรงเห็นเหตุนี้แล้ว จึงทรง แสดงธรรม เพื่อประโยชน์จะให้เป็นความไปในอนาคต ส่วนสังฆนิครนั่นน เมื่อพระศาสนังมั่นลงในผัันสิ- ทวีเหมือนดั่งนั้นแล้ว ก็อัดฉากเทวโลก เกิดในตระกูลอํามาตย์ ตระกูลหนึ่ง ในบ้านเป็นที่ภิกขาจาร แห่งทักขิมวิธีบริหาร เมื่อถึง เวลาแล้ว บรรพชา เรียนพระพุทธวจนคือพระไตรปิฎก บริหารคณะ อยู่ อันภิกษุสงฆ์ใหญ่หลายแวดล้อมแล้ว ไปเพื่อเยี่ยมพระอุปปาชะ. พระอุปชานะมีประสงค์จะเตือนท่าน จึงมีใคร่ทำเมื่อล่วงการ ปราศรัยด้วย. ท่านลูกขึ้นในเวลาใกล้รุ่ง เข้าปหาทุอุปชะนะ เรียนถามว่า "ท่านผู้เจริญ เมื่อกระผมทำการเรียนค้นอรรถะมา (เยิยม) แล้ว ท่านก็ไม่กระทำเมื่อลำ้กว่าการปราศรัยด้วย กระผมมี โทษอย่างไร ?"