มังคลัตถาทีปิณเณ - ตอนที่ 4 : หน้า 129/239

ประโยค- มังคลัตถาทีปิณเณเล่ม ๔ หน้า 129 แล้วผูกให้อนุลง. ตั๊กบันทีนั่น ถูกโจรถองอยู่ ไม่กล่าวคำอะไร อื่น กล่าว แต่นี้เท่านั้นว่า "คนโทษ คนอกตัญญู คนส่อเสียด คนผู้ประทูม" ฝ่ายโจร นอนคืนนั้นแล้ว เมื่อสร่างรา จึ่งจะถอดตั๊กบันทีนอีก. แม้ตั๊กบันทีดก็กล่าออยู่เองนั่น. ฝ่ายโจร คิดว่า "บูรพีนี้ กล่าวแต่นี้เท่านั้น มิได้กล่าวอื่นนึ่นอะไร?" ถึงถาม ได้ฟังความเป็นไปทั้งหมดแล้ว คิดว่า "หญิงนี้ ปฏิบัติผิดได้นาทผู้ถูกอุปการะเห็นปานนี้. มันพึงทำอันตรายแม้เกเร เราควรฆญิงนี้เสีย" ปลูกหญิงนั้นให้ลูกขึ้นแล้ว กล่าวว่า "มาเกิดเราจักฆ่มบูรพีนี้" ถึงนอกบ้านแล้ว จึงฆ่าหญิงนั้นเสีย แล้วพากดบันทีไปส่งเรือน กล่าวว่า "บัดนี้ ท่านจึงไป ณ ที่ไหน?" ตั๊กบันทีด กล่าวว่า "เราจักบวชอยู่ป่า." นายโจร กล่าวว่า "แมเราก็จักบวช." ชนทั้ง ๒ นั้น ก็รับบวชแล้ว ยงคนานและอธิษฐานให้เกิดแล้ว ก็เป็นผู้บังเกิดพรหมโลก. เรื่องตั๊กบันทีด มาในอรรถกถาจักตกวด ในสัตตมงคล เอกนิบาต. [เรื่องชนะ ๔ คน] [๓๗๔] ในอดีตกาล พระโพธิสัตว์เป็นคามาส อยู่ในบรรษ- ศาลา ใกล้ผึ้งแม่งคงคา. ๑. ชาตกุฎตกา. ๒/๔๕