ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค ๕ : มัคคลดังนี้เป็นเปล เล่ม ๓ หน้า ๑๓๗
แล้วเสด็จเข้าไปสู่พระนคร. แม้ไปผิดก็เข้าไปกับด้วยพระราชนั้นเหมือนกัน.
วันหนึ่ง พระราช ทรงลึกถึงมารดาไปได้ จึงส่งโป๊ก ผู้ดีถวู่ไปกรุงราชฑูต ด้วยรับสัญญา "ท่านจงไปพมารดาไปดัง ๒ นั้นมา." โป๊กนั้นไปแล้ว เมื่อท่านทั้ง ๒ นั้นไม่มา จึงกลับแต่ผู้เดียวเท่านั้น คิดว่า "เราจักจะจับความเมื่อลาในการเดินทางที่เรือน ของเสนาบดี ภายหลังจึงจะแห้งเป็นพระราชา" ดังนี้แล้ว ก็ไปที่เรือน ของเสนาบดีนี้ ได้ให้คนไปบอกว่า "โป๊กจะส่ายของท่านมาหา." สานเสนาบดี ได้ผูกเราว่าในโป๊กนั้นว่า "โป๊กนี้ ไม่ให้ ความเป็นพระราชาแก่เรา ( ไป ) ให้แก่นักโครมวาส." เหตุนี้ เขา พอได้ฟังคำของทูลจึงโกรธแล้ว กล่าวว่า "ใครเป็นสาหายของเจ้า คนนี้? มันเป็นคนบ้า ลูกกดี พวกนักจับมันไว้" ไหนใช้ถุงดี ไปตก็ด้วยมือ เท่า เขา และคอคอ ให้จับคอไปแล้ว.
ส่วนโป๊กะ คิดว่า "สาะนี้ เป็นคนออกญญู ประทุว์ร้าย มิตร, นิโครธิอันติ ด เป็นคนคัญญู เป็นสัตบรุม เราจะไปสำนัก ของนิโครธันติเท่านั้น" แล้วไปเราบนความที่มารดาบิดไม่มา แต่พระราชา.
ฝ่ายเสนาบดี คิดว่า "โป๊กะ พึงดูเราในสำนักพระราชา แต่เมื่อเราไปแล้ว มันจิไม่อาจจะบกูอะไร ๆ ได้" จึงไปใน สำนักของพระราชานั้นเหมือนกัน. โป๊กะ ได้รับบุคลากรมาที่สา-เสนาบดีนี้กระทำแล้ว แต่พระราชา.