ยักษ์ประทุษร้ายต่อพระเถระ : หน้า 232/239

ประโยค๕ - มังคลิดากำปั้นเปล่า เล่ม ๕ หน้า ๒๓๒ [ เรื่องนั้นยากจริง ] ดังได้กล่าวมา คราวหนึ่ง พระอัครสาวกทั้ง ๒ อยู่ในวิหารมี ชื่อว่า กิโมดค้านทรา บรรดาพระอัครสาวกทั้ง ๒ นั้น ท่านพระ สาร นิครฐมีผนังปิดผนังแล้วใหม่ๆ เข้ามาตี นั่งอยู่ ณ ที่กลางแจ้งใน ราตรีรุ่นหน่อย ( ข้างขึ้น ). ที่นั่น ยักษ์ตนหนึ่งชื่อ นันทะ เหาะไปทางอากาศกับยักษ์ตน หนึ่ง เห็นพระเถระนั่งอยู่นันั้น จึงจิตติคิดประทุษร้ายให้เกิดขึ้น นั่นว่า ยักษ์นั้นผูกอาภาดไว้ในพระเถระในชาติเดิม เพราะเหตุนี้นั่นจิตติคิดประทุษร้ายจึงเกิดขึ้นแก่เขาเพราะเห็นพระเถระ เขาเป็นผูมิ จิตติคิดประทุษร้าย มีประสงค์จะประหารพระเถระที่ศีระะ จึงบอก เมื่อความนั้นแก่มันก่อนน ก็แล้ว ยักษ์ก็ตนนัน้นห้ามแล้ว ก็ไม่เอื้อต่อ ถอดคำเลย ให้ความอุดทะเกิดขึ้นแล้ว ยืนอยู่ในอากาศนั้นเอง ได้ให้การประทุษร้ายเสร็จแล้ว ได้เป็นการประทุษร้ายอย่างถ้วนถี่ ยักษ์นั้น พึงยังช่างมีประมาณ ๓ สอหรือมีประมาณ ๓ คอคับให้ ฟุบลงได้ หรือพึงทำลายออกเขาใหญ่ได้ด้วยการประทุษร้ายันแต่ ความวิโรธอะไร พึงได้มีเถิสะ อันกำลังแห่งสมบัติองค์พระเถระ คำชูไว้ เพราะยักษ์ ได้ประหทธ่าน ท่าน ในเวลาที่ท่านยังได้ออกจาก สมาบัติ. พระมหาโมคลคัลลานะ เห็นยักษ์นั้นผู้ประทุษร้ายอย่างนั้น ด้วย อัญอันเป็นทิพย์ จึงเข้าไปหาพระเถระ และพระเถรนั้นก็ออกจาก สมาบัติ ในภาคพร้อมกับเข้าไปหามือนกัน.