พระเจ้าวิฑูฏะมหาวกะสกียะราช : หน้า 35/239

ประโยค๗ - มังคลิดกัลป์นี้แปล เล่ม ๔ หน้า ๓๕ เท่านั้นโดยลักษณะ.." ก็ในคำว่า สฤษฎ วิษุทธกะ นี้ ความว่า เหมือนเจ้าสกียะ ทั้งหลายดูหมิ่นพระราชบุตรพระนามว่า วิฑูฑะ [เรื่องพระเจ้าวิฑูฑะมหาวกะสกียะราช] [๒๕๘] ได้ยินว่า เจ้าสกียะพระนามว่า มหานามะ ผู้เป็นพระ เชฎฐภูคาถาของพระอนุรุทะ พระโอรสของพระเจ้าอองพระศาสดา ทรงอยู่กับด้านทางสี่ของพระองค์มังคลิดกัลป์ ได้พระอธิษฐานพระนามว่า วาสดขัตติยา ได้ถวายพระถิตภูมิผู้มีพระชนม์ ๑๖ ปี แต่พระเจ้าเสนทิ โกลกะ พระนางวาสดขัตติยานั้น อาศัยพระราชา ได้พระโอรสพระ นามว่า วิฑูฏะ วิฑูฏกุมาร มีพระประสงค์จะเฝ้าพระถิตของ พระองค์ ในกาลที่พระชนม์ได้ ๑๖ ปี จึงไปยังกรุงอัสสะดุลด์ ประทับ อยู่ในนครนั้น ๒-๓ วันแล้ว ก็เสด็จกลับ ครั้งนั้น ทาสคนหนึ่ง อนึ่งเจ้าสกียะราชทั้งหลายบังควร จึงร่ำว่า "นี้แผ่นกระดานที่ถูกมากนั่ง" จึงล้างแผ่นกระดานที่วิฑูฏุกราช- กุมารนั่ง ด้วยน้ำเดือดด้วยมสก. ในขณะนั้น บุตรของวิฑูฎราชกุมารสลับอายุใช่ กลับไปเพื่อ จะถือเอาวุฒินั้น ได้ยินเสียงด่านั้นแล้ว จึงถาม ทราบความนั้นจาก นางทาสนี้แล้ว ตาม ไปทันแล้ว บอกแก่พวกพล โกลาหลใหญ่ เกิดขึ้นแล้วว่า "เขาว่า พระนางวาสดขัตติยา เป็นอิฏฐาของสกี" วิฑูฎกุมาร ได้รงค์เสียงนั้นแล้ว ทรงผกวรไม่ว่า "เจ้าสกียะเหล่านั่น จล้างแผ่นกระดานที่เรานั่งด้วยน้ำเดือดด้วยมสก"