อชุนปิติ ในพระพุทธศาสนา : หน้า 203/239

ประโยค ๕ - มิ่งคลัดถ้าเป็นเปล เล่ม ๔ - หน้า ๒๐๓ อชุนปิติ คือ ให้เขาดูถูก กล่าวว่า ฉนฑ์ ได้แก่ ผู้ไม่สงเสี่ยง คือ หายซ่า. กล่าว โสรโตรโตร ได้แก่ เป็นผู้สงเสี่ยงยิ่งนัก, คืออ่อนถึงความเป็นผู้อื่นอาจจะพูดว่าได้ว่า เป็นพระโสดาบันหรือ หนอ เป็นพระสากากามี เป็นพระอนาคามี เป็นพระรหัสหรือ หนอ. กล่าว ผุสนุติ ความว่า ถ้อยคำมาสู่คลอ ถูกต้องหรือ กระทบกระทั่งอยู่. หลายบวกว่า ออก ภิญญ โสรโตตุ เวทิตพโห ความว่า ในกาลนั้น ภิญญผู้ตั้งอยู่ในอริยสัจนั้น พึงพจนว่า เป็น ผู้สงเสี่ยง." -- ในส่วนนี้มีคำผิด ตัวอักษรและโครงสร้างของประโยคบางส่วนอาจผิดพลาดเนื่องจากการแปลหรือการอ่านข้อมูล OCR ครับ