ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค ๕ - มัณฑลดีที่เป็นเบล เล่ม ๕ หน้า ๒๒๒
แม้การเฝ้าพระอธิษฐานหลายด้วยจักอุ่นอุ่นเล่ม ใส ก็มีอุปการะ
มากเหมือนกัน. บทว่า คือว่าความว่า การได้ชื่นด้วยหู เมื่อเขา
กล่าวว่า พระอธิษฐานชื่อโนน อยู่ในจังหวัดแล้ว หรือในชนบท ใน
บ้าน หรือในคาม ในวาร หรือในคำชื่อโนน. แม้การฟังก็ มีม
อุปการะมากเหมือนกัน. บทว่า ได้แก่ การเข้าไปหา
พระอธิษฐานหลายด้วยจิตเห็นปานนี้ว่า 'เราจักถวายทาน จักถาม
ปัญหา จักฟังธรรม หรือจักทำสักกระ' บทว่า ปฎิปสัน
ได้แก่ การเข้าไปนั่งใกล้เพื่อถามปัญหา. อธิบายว่า การได้คุณ
ของพระอธิษฐานหลายแล้ว เข้าไปหาท่าน นิยมแล้วถวายทาน
แล้วถามปัญหาโดยยืนเป็นต้นว่า 'ท่านตอบร อย่างไรอทุคุต ?'
[๔๕๗] อรรถกถาติ๊ดตะว่า การทำกิจมักรับใช้เป็นดัง
ก็ชื่อว่า การเข้าไปนั่งใกล้เหมือนกัน. บทว่า อนุสรณ์ ได้แก่ การ
ระลึกถึงเนือง ๆ ซึ่งรำลึกคือคุณวิเศษมีพิษวารเป็นต้น ของ
พระอธิษฐานนั่นว่า เดี๋ยนี้ พระอธิษฐานหลายยังอยู่ด้วย
สุขอันเกิดจากกาม วิปัสสนา มรรค และผล ในทีที่ทั้งหลายนี้มีพาไม้
ที่รับ และมนทนาเป็นต้น หรือว่า การระลึกถึงโอวาทที่ตนได้แล้ว
จากสำนักของพระอธิษฐานนั่น แล้วระลึกถึงเนือง ๆ อย่างนี้ว่า
'ท่านกล่าวสิในนี้' สมใจในนี้ วิปัสสนาในนี้ มรรคในนี้ ผล
ในนี้' ของบุคคลผู้นี้ในที่พักกลางคืนและพักกลางวัน."
[๔๕๘] อรรถกาถ้ายู่ว่า " บทว่า อนุสรณ์ ได้แก่ การ
๙.ป.ที่. ฉ. ๑๙๓๓. ๒.สป. ป. ๑/๒๕.