อรรถกถามังคลสูตร เล่ม ๔ หน้า ๕๓ : หน้า 53/239

ประโยค - มังคลัจฉบับนี้นั้นแปล เล่ม ๔ หน้า ๕๓ ในอรรถกถามงคลสูตรนี้ ท่านกล่าวไว้ว่า " ทำเภสัชด้วย น้ำมัน จากมือของภิกษุนั้น" อรรถกถาแห่งสูตรบอกว่า "แม่รับน้ำมันจากมือของภิกษุ แล้ว หรือแสดงหาเภสัชนั้นนั้นเทียว แล้วทำเภสัช" ภูมิสามัญญผลสูตรเป็นต้น ว่า "บทว่า มุงคลทฤติ คงวามว่า สมอที่เขาทิ้งแล้ว โดยความเป็นของน่า อุบลครองด้วยมฤโค สองบทว่า พุทธทิติ วิญญติ คงวามว่า อันพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นต้น ทรงสรรเสริญว่า "บรรพชาอาศัยองค์ด้วยน้ำมุตรเน่า" เป็นต้น เพื่อจะทรงชักชวนภิกษุทั้งหลายในความเป็นผู้มีก็น้อยและ ความเป็นผู้สนโคน ภิกษุ ชื่อว่า เป็นผู้สนโคนอย่างยิ่งเทียว เพราะ ประกอบด้วยสันโดดอย่างสูงสุด คืออย่างถุกษฑ์" อรรถกถาเอกนิมิต อังอุตตรนิกาย และสุตินีสูตรว่า " บรรดา สันโดด ๓ อย่าง ในปัจจิยานะพออย่างเหล่านี้ ยกสารูปสันโดดเท่านั้น เป็นเลิศ" ภูมิศรุตทั้ง ๒ นั่นว่า "ภิกษุชื่อว่าสละ เพราะเป็นไปในปัจฉิยานะ ๓ ด้วยสามารถความไม่อาลัยความสมควรนั้นแสดง" ถาว่า สันโดดในโดย ๑๒ ขบ. [๓๐๒] (อรรถกถาสามัญญผลสูตร และจุฬ ทิพโทนสูตร และอรรถกถาดตุปิณฑะในอุตุฏฐิกายว่า มิโน ปู. ๑/๔๕, ป. สุต. ๑/๙๘, ตสุติ ๑/๑๙๔, ช. สุต. ๒/๒๖๐ * ภายใน() สนามหลวงออกบุพพกา ป. ๓๗ พ.ค.๒๕๔๙