การบวชของพระมหาสารีณุธรรม : หน้า 139/239

ภคิยไม่ถนัด จึงไปสู่พระวรวง จอบรรพช. ภิกฺขุบางพวก ไม่ปรารถนาให้บวช ด้วยอ้างว่า "พรหมฉะนี้แก้ว." พระศาสดา ทรงทราบเหตุนั้นแล้ว ตรัสว่า "กิญฺญุทั้งหลายใครจะถึงถึงอุปากของพรหมฉะนั้นได้?" ในพระดำรัสนั้น บทว่า อภิกรรม ได้แก่ การกระทำอึ้ง มีคำอธิบายว่า ได้ว่า สักกะครา. ครั้งนั้น พระมหาสารีณุธรรมผู้มอายุกราบทูลว่า "ขึ้นแต่พระองค์เจริญ พระมหาอร่อย ฯ ในสังฆระองค์นี้ ได้สั่งให้เขาถวายอาหารประมาณทัพพี หนึ่งแก่พระองค์ผูที่อยู่ไปเพื่อบิณฑบาต ในกรุงราชคฤห์นี้ ข้าพระองค์จะถึงถึงอุปากนี้แสดงของพรหมฉะนั้นได้ พระเจ้าข้า." พระศาสดา ตรัสว่า "ดีละ ดีละ สารีบุตร สารีบุตร ก็สัตบูชาทั้งหลาย เป็นผู้ดงัญ เป็นผู้ถี่วาท สารีบุตร ถ้าระนั้นเธออุปลให้พรหมฉะนั้นบรรพชาเกิด จงให้อุปบาทเกิด." พระเถระ ให้พรหมฉะนั้นบวชแล้ว ไปปัจจาวาสใกล้หมู่บ้าน. พระเถระ ให้ทั้งอาวาส ทั้งบิณฑบาตตามประดีด ที่ถึงแก่นตน แก่พระราชะนันเทิ ล ซึ่งเป็นผู้ลาวด้านึก เพราะความที่นบอวชังไม่ นาน (ใหม่) ในอาวาสนั้น ส่วนตน เที่ยวไปเพื่อบิณฑบาต. พระราชะนันเทิ ได้เสนาสนะและโภชนะเป็นที่สบาย เรียนกันมู้ฐานใน สำนักของพระเถระนั้นเอง ต่อมาไม่นานเลย ก็ได้รับอารธนึก เรื่องราชพราหมณ์ มาในอรรถกถาตาคัศจรร. ๑.มิน. ปู. /๑๔๕๕