ความอยากและทุกข์ในชาดก : หน้า 80/239

ประโยค - มังคลตกติบทนี้มีแปล เล่ม ๔ หน้า 80 ภูมาสังกัปติสุดว่า " บทว่า ถูกิ ได้แก้ จักอันคมดูมิได้โกน. บทว่า อาสโก ความว่า ย่อมามินดี เพราะความที่อุจุคลาสรรธ นั้น เป็นหนุอ่านความพิศษาให้. ภูมาวิ้งดังว่า " บทว่า อิจฉาทุตสุด คือ ผู้ถนความอยาก เมียดเมินแล้ว. อรรถกถาชาดกว่า " บทว่า มภูติ ความว่า จักนี้ เมื่อจะ นกกระหมองของพ่านนั้น ผู้เป็นคนอันความอยากจัดแล้ว ในบัดนี้ หมุนอยู่บนกระหมอ ดุดจรของช่างหมอนั่น. เรื่องมิติวินทุกข์ พิสูจจุดแม้ในมิติวินทุกชาดก ในมนุ- วรรณะเอกนิมิต และในกุฏิวรรณะปัญญานิมิต [ เรื่องหนึ่ง ] [ ๑๓๙ ] ในอดีตกาล มีแม่ตัวหนึ่ง อยู่ในพุ่มไม้ใกล้สัมร- ศาลาของบิดามีญี่ ถูกความอยากจัดรอบจบแล้ว ออกจากป่า ไปสู่องค์ตาม เข้าสู่พุ่มไม้แล้ว มุนชยันต์มีญี่และท่านไม้ เป็นต้นในมือ ล้อมูมไม้บั้นแล้ว ตีกันนี้จะออกหนีไปอยู่ ด้วยธน และท่อนไม้ หมื่นนี้ เสียจะแตก มีเลือดไหล ไปสู่อวัยวะแล้ว คิดเห็น " ทุกข์นี้ เกิดขึ้นแก่เรา ด้วยสามารถแห่งความโลภ คือความอยาก เกินไป บัดนี้ เราฝ่าความอยากไม่ได้แล้ว จักไม่งดอาหารเลย" ดังนี้ แล้วไปสู่อลม ธิษฐานองค์อุโบสถสถเนออยู่ อันคบสมาว่า " วันนี้ เจ้ารักษาอุโบสถเพื่อจะต้องการอะไร?" จึงกล่าว ๒ คาถานั้นใน