มังกรคลื่นและเรื่องเล่าจากพาราณสี : หน้า 87/239

ประโยค ๔- มังกรคลื่นนี้มิฉะนั้น ๔ หน้า ๘๗ โดยยิ่ง ทั้งไม่อาจเพื่อจะงดเว้น-mกที่งดแล้วให้นิ่งคง ส่วนบุคคลผู้มีน้อย ย่อมสามารถร, แล้วคริสว่า "ถิ่นทุ่งหลาย ถูลานาทภิญญ์ ไม่ใช่มัยมากแต่บัดนี้เท่านั้น ถึงใน กาลก่อน ก็มีมากเหมือนกัน" ดังนี้แล้ว ทรงนำอดีตนิทานมาว่า:- [๒๒] ในอดีตกลาครามณีคนหนึ่ง ในกรุงพาราณสี ทำ กาละแล้ว เกิดในกำนดลงสี่ทอง. หงสิงนั้น ใคร่ครวญดูด้วย อาญาเครื่องธรรมชาติ เห็นบรรษฐาและพวกคิด รับจ้างชั้นเหล่าอื่นเลี้ยง ชีวิตอยู่ ด้วยความรักใครในรบิบและคิดเหล่านั้น จึงไป ณ ที่นั้น เล่า เรื่องราวทั้งหมดแล้ว ให้คนปีนหนึ่งแก่มะลูกเหล่านั้นสังวาส "ตั้งแต่ วันนี้ไป พวกท่านอย่าทำการรับจ้างชาวเหล่าอื่นเลย จงขายบนนี้เลี้ยง ชีวิตตามลำบาก" ดังนี้แล้วหลีกไปได้ยินว่า ขนบปีนนี้สำเร็จด้วยทอง เป็นของควรที่จะบูและหลอมได้. ทงั้นนี้ ได้ไปให้บนปีนที่ขนใน ระหว่าง ๆ โดยทำนองนี้ พราหมณ์และอธิษฐานหลายได้เป็นผู้วรรขึ้น แล้ว ต่อมาวันหนึ่ง นางพรหมณีคำว่า "แม้ทั้งหลาย ชื่อว่าจิต ของพวกสัตว์วิรชาจาน รู้ได้ยา, บางครั้ บิดาของเจ้า ไม่พึงมา ณ ที่นี้. ควรวิน ในเวลาที่เขามา พวกเราจับเอาขนบนปีใให้หมด. พวกอธี ได้ห้ามมารณนี้ไว้ ก็ในวันรุ่งขึ้น เมื่อหาสั่นมาแล้ว นางพรหมณีนี้ ได้ทำเหมือนอย่างว่า เพราะความดีคนเป็นคนมัก มาก. ชนปีนทั้งหมด ได้เป็นเช่นกับบนปีคนเอง เพราะความที่นาง พรหมณีถือเอาโดยผลการ เว้นความชอบใจของหลง หงส์ไม่สามารถ จะบินไปได้. นางพรหมณี ถึงหงสันนี้ไว้ในตุมใหญ่ เสียงดูแล้ว. ขนปิก