ความรู้เกี่ยวกับภิญฺ และประมาณในพระราชาภิญฺ : หน้า 86/239

ประโยค ๕ : มังคลิดิติบทนี้เป็นแปล เล่ม ๔ - หน้า 86 มาตร." ภิญฺ ญ ถวายพระพรว่า "อย่าเลย มหาบพิตรภิญฺ ทั้งหลายจงรับภิญฺ โดยประมาณของตน" ดังนี้แล้ว มิได้ให้นมาตราญูปเดียว. ภิญฺ ทุกรูป ได้รับภิญฺ พอควรแกประมาณเท่านั้น. พระราชา รับสั่งว่า "คูเดิดท่านทั้งหลาย บรรดาภิญฺ ทั้งหลายของพวกท่าน เมื่อลึกนี้ก็ไม่รู้อประมาณ, วานนี้ ไม่มีอะไรเหลือเลย. วันนี้ ท่านรับเอาแต่ของยังเหลือบากาย ทรงพอพระทัยในความที่ภิญฺ ในเจีดยบรรดาเหล่านั้นรู้ว่าประมาณ และไม่ทรงพอพระทัยในความที่ภิญฺ อนย์อประมาณ. เรื่องพระเจ้าศาสะ จบ. ทั้ง ๒ เรื่อง มาในอรรถกถาทุกทวิ่งค์ [เรื่องดูดนานุกรมณี] [๒๕] อุบาลคนใดคนหนึ่ง ในกรุงสาวดี ปวารณาอภิญฺ ฯ สง่ด้วยกระเทียมแล้ว สังคนารามิรา " ถว้า ภิญฺ ทั้งหลายมายา, เธอจงถวายกระเทียมแก่มิกนิรึปละ ๒-๓ ถก. ต่อมาวันหนึ่งภิญฺ ชื่อดูนานุรา พร้อมทั้งบริวารไปสู่ไร้ ไม่รู้จักประมาณ ให้เขาเอากระเทียมไปเป็นอันมาก. ฝ่ายคนร่ายาไร้ คิดเตียนแล้ว. พระศาสดาว ทรงทราบเรื่องนั้น ทรงติเตียนดูนานุราแล้วตรัสว่า "ภิญฺ ทั้งหลาย นี้ชื่อว่า บุคคลผู้นี้ ยอมไม่เป็นที่รัก ไม่เป็นที่พอใจ แม้ของมาตรผู้นี้ก็โลภคิดกล้า ทั้งไม่อาจจะอธมาหรผู้ยังไม่อ่อนใจให้โลภใจ ยิ่งผู้โลภใจแล้วให้โลภใจ โดยประมาณ