พระราชบุตรในแม่น้ำคง : หน้า 130/239

ประโยค ๕ - มิ่งคลัดก็ตามนี้เป็นแปล เล่ม ๔ หน้า 130 ในกาลนั้น พระโอโซงพระเจ้าองค์จักรพรรดิ ได้พระนามว่า ทุกฤกษ์ เป็นคนกักขะ หยาบคาย ไม่เป็นที่ชอบใจของชนนทั้งปวง ประคองฤทธิ์ตอกขัน แล้วดูอยู่ภายในพระองค์อันเดียวกัน วันหนึ่ง พระราชโอโซนั่น ทรงเล่นอยู่ในแม่น้ำคง ได้รับรส ว่า "มาเกิด พายนาย พวกท่านจงนำเราไปสู่ท่ามกลางแม่น้ำ แล้วจง นำกลับ" ราชบุตรเหล่านั่น นำเธอไปทิ้งแล้วก็หนีไป พระราชฤมาร นั่น อันนํ้าพัดไปอยู่ เห็นก่อนไม้ก่อนหนึ่ง จึงนั่งกันแสงไปบนนท่อนไม้ นั้น ในกาลนั้น เศรษฐีชาวกรุงทรนาสินจ์น ฝั่งทรัพย์ ๘๐ โกฏิ ไร่ลิมฝั่งแม่น้ำ เพราะความอยากในทรัพย์ (ตายไปแล้ว) เกิดเป็นงู อยู่หลังแห่งทรัพย์ แม้เศรษฐีคนอื่นอีก ฝั่งทรัพย์ ๘๐ โกฏิในประเทศนั่นเหมือนกัน เพราะความอยากในทรัพย์ (ตายไปแล้ว) เกิดเป็นหนูในที่นั่น นั่นแหละ ที่อยู่ของสัตว์เหล่านั้น จงลงน้ำไป สัตว์เหล่านั้น ออก (จาก) รู ไปแล้ว เห็นก่อนไม้ที่พระราชบุตรนั่งมานั้น จงขึ้นไปนอนบน หลังท่อนไม้กันเหมือนกัน ที่ฝั่งแม่น้ำ มีดินรั้วอยู่ด้านหนึ่ง ลูกนก แบกเต้านึ่ง อยู่ที่นั่น ตันไม้ไผ่ลงบนหลังน้ำ ลูกนกแบกเต้า เห็นก่อนไม้นั้นแล้ว ก็เข้ากะแอบอยู่ ชนทั้ง ๔ นั้น ไปโดยอาการอย่างนั้น ได้ถึงที่ใกล้บรรศาลาของ คาบซา ในเวลเที่ยงคืน คาบซา ได้ยินเสียงกันแสงของพระราชบุตร จึงไปยังน้ำ ด้วยความอึดอ้นในสัตว์ทั้ง ๔ นั่น จึงกลัวสัตว์เหล่านั้นขึ้น