การแปลมังคลิดกถา เล่ม ๔ หน้า ๖๖ : หน้า 66/239

ประโยค๖ - มังคลิดกถาเขียนนี้แปล เล่ม ๔ หน้า 66 พระอรรถกถาจารย์ จึงกล่าวว่า กุมมูลฐานสีแสดา คมน์ ดังนี้ เพราะเหตุนี้ พระอรรถกถาจารย์ จึงแสดงว่า "ไม่ควรคิดแก้" อะไร ๆ เพราะอาติวิโรจน์เลย ภิกษุผู้มีสีไม่เป็นที่รัก พึงเป็นปัจจัยแห่งการแสวงหาแม่ที่ไม่ควร เหตุนี้ พระอรรถกถาจารย์ จึงกล่าวว่า เปสล ภิกขุ คะเทวะ ดังนี้ บทว่า อาหารมาน การว่า ซึ้งที่ผีดที่อยู่ในป่าช้า อ้น บูรณะไร ๆ ทราบว่า ภิกษุเหล่านี้ เมื่อไปแสวงหามังกุสุก คำนี้ แล้วนำมาปะใช้นั้น หลายบทว่า เอก ลูขะ คณะฤทธิ์สาส์ปิ การว่า แม้ไม่ยัง ปฏิกลาสันโดนให้ทำรบเลย ถือเอาชื่นชีวอันคตได้แล้วอย่างนั้น สองบทว่า อุตตโน ปิติคุณมุตตตนะ การว่า โดยประมาณ ที่จะเพียงพอแก่ตนั่นแหละ เพื่อประโยชน์แก่บังสุกุลสักหรือ 2 ชั้น ตามที่นอนได้แล้ว พระอรรถกถาจารย์ ยอมห้ามความหวัง เฉพาะต่อไป ด้วย เอว ศัพท์อันเป็นอารามะ การที่ภิกษุเทียวไปเพื่อภายในบ้านเทียวไปมาตามลำดับประตู เหมือนเทียวไปตามลำดับ ตรอก ชื่อว่า โโลปุปวีรวชนะ เพราะความโลเลในวจิอันเธอกอย ชั้นเสียใกล้แล้ว บทว่า ยานปูฏ แปลว่า ยังอัดภาพให้เป็นไป. บทว่า โรวุ- ปคน แปลว่า ควรแก่รัษฎ์. บทว่า ปุณฺณานิ ใจแก่ ใบมะง่วงและใบหว้าเป็นต้น บทว่า อโกปฏวา คือไม่ยังสันโดนให้โกหรีบ. บทว่า ปิโท-