ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค ๕ - มั่งคลอดที่ป็นเปล เล่ม ๔ หน้า ๑๔๑
หรือ ?
พระศกดา ไม่มี ภิกษุทั้งหลาย
ภิกษุ ขันธ์พระองค์ผู้บริจาค พระอานนท์เถระ พระอุปโชมากของพระองค์ทั้งหลาย ได้ให้ผ้า ๕๐๐ ผืนแก่ภิกษุหนุ่มรูปเดียวเท่านั้น แม้ภิกษุหนุ่มฉันนั้น ก็ได้ให้ผ้าที่ตนได้ แก่พวกข้พระองค์
พระศกดา ตรัสว่า "ภิกษุทั้งหลาย อานนท์ได้ให้เพราะเห็นแก่หน้า แต่ภิกษุนี้ มีอุปะรายมากแก่เธอ เพราะฉะนั้น เธอจงได้ให้แก่ภิกษุผู้อุปะรายแก่คุณ ด้วยสามารถแห่งอุปะราย ด้วยสามารถแห่งความพอใจ ด้วยเธอคิดว่า "ธรรมดา การทำอุปะรายตอบแก่ผู้อุปะราย ย่อมควร" เพราะความที่คนเป็นผู้ต้อนรับเจตนา แม้นับถือในปางก่อนทั้งหลาย ก็ได้กระทำอุปะรายตอบ แก่เหล่าซึ่งผู้อุปะรายแก่ตนเหมือนกัน" แล้วรัศคุณชาดก ในบัณฑุกัมพล ถึงว่าจักสาลาด ก็เป็นชื่อแห่งคุณชาดกนั้นเหมือนกัน
พระศกดา ครุ่นตรัสด้วยประกาศอย่างนั้นนั่นแหละ จึงตรัสตรีวิชัยฉาดก ในปฐมวรรค คติบาดิอัคคิ เรื่องอดีตในชาดกทั้ง ๒ ควรตรวจดูในชาดก
เรื่องพระอานนท์เถร จบ.
[๑๗๑๐] อีกอย่างหนึ่ง สัมปรายพของบุคคลผู้นับถือ เป็นสุขติ ของบุคคลผู้นับถือเป็นผู้สัตย์ คันนี้แหละ เนื่องความนี้ พึง